Wie schön leuchtet der Morgenstern
Voll Gnad und Wahrheit von dem Herrn,
Die süße Wurzel Jesse!
Du Sohn David aus Jakobs Stamm,
Mein König und mein Bräutigam,
Hast mir mein Herz besessen,
Lieblich,
Freundlich,
Schön und herrlich, groß und ehrlich, reich von Gaben,
Hoch und sehr prächtig erhaben.

Jak pięknie nam jutrzenka lśni
Odblaskiem wiecznej, Bożej czci,
Jak cudnie nam jaśnieje!
Gałązko, Ty z Jessego pnia,
Dawida Synu, chlubo ma,
Wypełniasz me nadzieje!
Jasny, krasny,
Jesteś wiecznie i serdecznie uwielbiony,
Nad niebiosa wywyższony.

Du wahrer Gottes und Marien Sohn,
Du König derer Auserwählten,
Wie süß ist uns dies Lebenswort,
Nach dem die ersten Väter schon
So Jahr' als Tage zählten,
Das Gabriel mit Freuden dort
In Bethlehem verheißen!
O Süßigkeit, o Himmelsbrot!
Das weder Grab, Gefahr, noch Tod
Aus unsern Herzen reißen.

Synu Najwyższego i Synu Maryi,
Tyś Twoich wybranych Król!
Jak słodko jest nam przy Twym życia słowie,
Według którego pierwsi ojcowie
Tak lata jak i dni liczyli;
Które Gabriel rozradowany
W Betlejemie zwiastował!
O, słodki chlebie niebios nam dany!
Ni grób, ni lek, ni śmierć, ni ból,
Z serc naszych wydrzeć Cię nie zdoła.

Erfüllet, ihr himmlischen göttlichen Flammen,
Die nach euch verlangende gläubige Brust!
Die Seelen empfinden die kräftigsten Triebe
Der brünstigsten Liebe
Und schmecken auf Erden die himmlische Lust.

O śpieszcie niebiańskie i boskie płomienie
Wypełnić pierś moją, co tak pragnie was!
Najgłębsze już czują dusze poruszenie
Serdecznej miłości.
Smakują na ziemi nieba wspaniałości.

Ein irdscher Glanz, ein leiblich Licht
Rührt meine Seele nicht;
Ein Freudenschein ist mir von Gott entstanden,
Denn ein vollkommnes Gut,
Des Heilands Leib und Blut,
Ist zur Erquickung da.
So muss uns ja
Der überreiche Segen,
Der uns von Ewigkeit bestimmt
Und unser Glaube zu sich nimmt,
Zum Dank und Preis bewegen.

Ziemski blask i światłość ciała
Nie mają dla duszy mej znaczenia.
Radości promieniem sam Bóg mnie obdziela,
Bo dobra pełnia doskonalą.
Którą jest ciało i krew Zbawiciela,
Jest oto dana dla pokrzepienia.
Musi więc nas, ludzi,
Przeobfite to błogosławieństwo,
Co od wieczności czekało nas w niebie,
I naszą wiarę podnosi do siebie,
Do dziękczynienia wszak pobudzić.

Unser Mund und Ton der Saiten
Sollen dir
Für und für
Dank und Opfer zubereiten.

Herz und Sinnen sind erhoben,
Lebenslang
Mit Gesang,
Großer König, dich zu loben.

Nasze usta i strun granie
Tobie, Boże,
Wciąż w pokorze
Winny nieść podziękowanie.
Serca, zmysły więc wznosimy
I śpiewaniem Ciebie, Panie,
Przez dni wszystkie wciąż chwalimy.

Wie bin ich doch so herzlich froh,
Dass mein Schatz ist das A und O,
Der Anfang und das Ende;
Er wird mich doch zu seinem Preis
Aufnehmen in das Paradeis,
Des klopf ich in die Hände.
Amen!
Amen!
Komm, du schöne Freudenkrone, bleib nicht lange,
Deiner wart ich mit Verlangen.

Z ócz mych płyną radości łzy.
Początkiem, końcem jesteś Ty,
Co trwasz w nieskończoności.
Bo mnie dla swojej chwały On
Do raju wiedzie przed swój tron,
Więc klaszczę w mej radości.
Amen! Amen!

Przyjdź, radości ma korono, już nie zwlekaj.
Ciebie z utęsknieniem czekam.

Ach Gott/ von Himmel ſieh darein/
Und laß dich des erbarmen/
Wie wenig ſind der Heilgen dein/
Verlaſſen ſind wir Armen/
Dein Wort man läßt nicht haben wahr/
Der Glaub iſt auch verloſchen
Gar bei allen Menſchenkindern.

Ach, Boże, spojrzyj z nieba już
I zmiłuj się nad nami!
Tak mało jest Twych wiernych dusz,
Jesteśmy niemal sami;
Bo słowo twe nieprawdą zwą
I całkiem już bez wiary są
Synowie świata tego.

Sie lehren eitel falsche List,
Was wider Gott und seine Wahrheit ist;
Und was der eigen Witz erdenket,
- O Jammer! der die Kirche schmerzlich kränket -
Das muss anstatt der Bibel stehn.
Der eine wählet dies, der andre das,
Die törichte Vernunft ist ihr Kompass;
Sie gleichen denen Totengräbern
Die, ob sie zwar von außen schön,
Nur Stank und Moder in sich fassen
Und lauter Unflat sehen lassen.

Nauka ich to fałsz i błąd,
I Bożej Prawdy zaprzeczenie.
Ich własne myśli, chytry sąd
- O, ileż biedy płynie stąd!-
Są im jak Biblii objawienie.
Ten mówi tak, ów w inną ciągnie stronę,
Bo rozum głupi jest im kompasem,
I są jak groby pobielane,
Co chociaż z wierzchu ładne czasem,
Smród i zgniliznę zawierają,
Wewnątrz plugastwo tylko mają.

Tilg, o Gott, die Lehren,
So dein Wort verkehren!

Wehre doch der Ketzerei
Und allen Rottengeistern;
Denn sie sprechen ohne Scheu:
Trotz dem, der uns will meistern!

Naukę zetrzyj Twym ramieniem.
Która jest stów Twych zaprzeczeniem.

Broń nas przed heretykami,
Broń nas przed obłudnikami.
Bo bez wstydu mówią oni:
Precz z tym, kto nam czegoś broni!

Die Armen sind verstört,
Ihr seufzend Ach, ihr ängstlich Klagen
Bei soviel Kreuz und Not,
Wodurch die Feinde fromme Seelen plagen,
Dringt in das Gnadenohr des Allerhöchsten ein.
Darum spricht Gott: Ich muss ihr Helfer sein!
Ich hab ihr Flehn erhört,
Der Hilfe Morgenrot,
Der reinen Wahrheit heller Sonnenschein
Soll sie mit neuer Kraft,
Die Trost und Leben schafft,
Erquicken und erfreun.
Ich will mich ihrer Not erbarmen,
Mein heilsam Wort soll sein die Kraft der Armen.

Zmieszany jest lud ubogi.
Westchnienia, skargi pełne trwogi
Przez liczne cierpienia i katusze,
Którymi wrogowie męczą wierne dusze.
Posłuch znajdują w uszach Najwyższego.
Dlatego Bóg powiada: Będę obrońcą ludu mego!
Wysłucham błagania jego.
Jutrzenka pomocy,
Prawdy słoneczny blask po kłamstwa ciemnej
nocy
Będzie ich z siłą nową,
Co pocieszenie niesie z mocą,
Ożywiać i radować.
Nad ich niedolą pragnę się zmiłować.
Tak me zbawienne Słowo
Siłą ich i pomocą.

Durchs Feuer wird das Silber rein,
Durchs Kreuz das Wort bewährt erfunden.

Drum soll ein Christ zu allen Stunden
Im Kreuz und Not geduldig sein.

W ogniu oczyszcza się srebrny kruszec,
Przez krzyż umacnia się Słowo Boże.

Stąd chrześcijanin ma w pokorze
Cierpliwie znieść takie katusze.

Das wolſtu Gott bewaren rein
Für dieſem argen Gſchlechte.
Und laß uns dir befohlen ſeyn/
Daß ſichs in uns nicht flechte./
Der gottloß Hauff ſich umher find/
Wo dieſe loſe Leute ſind/
In deinem Volck erhaben.

O Boże, Słowa Twego strzeż
Przed chytrym tym plemieniem
I nas też w swą opiekę bierz
Przed jego zaczepieniem.
Bezbożnik wzdęty w pysze swej
Wnet nad złym tłumem wodzi rej
A potem nas chce zgnębić.

Ach GOtt ! wie manches Hertzeleid be-
gegnet mir zu dieser Zeit ? der schmahle
Weg ist Trübsalsvoll / den ich zum Himmel
wandern soll.

Boże, jak cierpi serce me,
Ile dziś zła spotyka mnie!
Wśród żalu ścieżka wije się,
Którą do nieba kroczyć chcę.

Wie schwerlich lässt sich Fleisch und Blut

Tenor
So nur nach Irdischem und Eitlem trachtet
Und weder Gott noch Himmel achtet,

Zwingen zu dem ewigen Gut!

Alt
Da du, o Jesu, nun mein alles bist,
Und doch mein Fleisch so widerspenstig ist.

Wo soll ich mich denn wenden hin?

Sopran
Das Fleisch ist schwach, doch will der Geist;
So hilf du mir, der du mein Herze weißt.

Zu dir, o Jesu, steht mein Sinn.

Bass
Wer deinem Rat und deiner Hilfe traut,
Der hat wohl nie auf falschen Grund gebaut,
Da du der ganzen Welt zum Trost gekommen,
Und unser Fleisch an dich genommen,
So rettet uns dein Sterben
Vom endlichen Verderben.
Drum schmecke doch ein gläubiges Gemüte
Des Heilands Freundlichkeit und Güte.

Jak trudne to, by ciało mdłe

Tenor
Co za ziemskimi próżności gonić ma w zwyczaju,
I ani Boga nie pomni ani Jego raju.

Ku Tobie chciało zwrócić się. 

Alt
Gdyż Tyś, o Jezu, wszystkim moim wszak.
Lecz ciało me oporne tak.

Dokądże się wiec zwrócić mam? 

Sopran
Lecz duch jest ochoczy, chociaż ciało mdłe,
Więc Ty mi pomóż, bo znasz serce me.

Przy Tobie, Jezu, sercem trwam. 

Bas
Ten, kto Twej pomocy patrzy i Twej ufa radzie.
Na pewnym gruncie swój fundament kładzie.
Ty światu pocieszenie dałeś,
I ciało nasze przyjąć chciałeś.
Tak oto Twoje umieranie
Ratuje nas od zguby, Panie.
Niech więc smakuje serce pełne wiary,
Jak słodkie Twojej dobroci dary.

Empfind ich Höllenangst und Pein,
Doch muss beständig in dem Herzen
Ein rechter Freudenhimmel sein.

Ich darf nur Jesu Namen nennen,
Der kann auch unermessne Schmerzen
Als einen leichten Nebel trennen.

I nawet, gdy lęk śmiertelny czuję,
To w sercu moim przecież stale
Niebiańską radość zachowuję. 

Gdy modlę się w Pana imieniu,
On bóle moje, moje żale
Jak mgłę rozpędza w oka mgnieniu.

Es mag mir Leib und Geist verschmachten,
Bist du, o Jesu, mein
Und ich bin dein,
Will ichs nicht achten.
Dein treuer Mund
Und dein unendlich Lieben,
Das unverändert stets geblieben,
Erhält mir noch den ersten Bund,
Der meine Brust mit Freudigkeit erfüllet
Und auch des Todes Furcht, des Grabes Schrecken stillet.
Fällt Not und Mangel gleich von allen Seiten ein,
Mein Jesus wird mein Schatz und Reichtum sein.

Choćby się przerwać miała życia mego nić,
Gdy Tyś, Jezu, mój,
A jam jest Twój,
To nie ma już znaczenia nic.
Twe usta wierne,
Twe serce miłosierne,
Które niezmiennie mnie miłuje,
Pierwsze Twe przymierze dla mnie zachowuje.
Przez nie znów radość odczuwać mogę.
Ono ucisza wielką śmierci trwogę.
Choćby się bieda czaiła wszędzie,
To Jezus mój mym skarbem będzie.

Wenn Sorgen auf mich dringen,
Will ich in Freudigkeit
Zu meinem Jesu singen.

Mein Kreuz hilft Jesus tragen,
Drum will ich gläubig sagen:
Es dient zum besten allezeit.

Kiedy cierpienie mi się dłuży,
Wtedy radości pragnę pieśń
Mojemu Jezusowi nieść.

Jezus mój krzyż mi nieść pomaga,
Dlatego w wierze tak powiadam:
To wszystko wszak dobremu służy.

Erhalt mein Herz im Glauben rein,
So leb und sterb ich dir allein.
Jesu, mein Trost, hör mein Begier,
O mein Heiland, wär ich bei dir.

Niech w wierze trwa więc serce me.
Dla Ciebie żyć i umrzeć chcę.
Ach, Jezu, me błagania słysz!
Chcę odejść stąd, do Ciebie wzwyż.

Christ lag in Todesbanden
Für unsre Sünd gegeben,
Er ist wieder erstanden
Und hat uns bracht das Leben;
Des wir sollen fröhlich sein,
Gott loben und ihm dankbar sein
Und singen halleluja,
Halleluja!

Legł Chrystus w śmierci pętach
Za nasz to grzech wydany,
Lecz oto powstał z martwych,
Stąd i my żywot mamy.
Więc się cieszmy ile tchu
I oddajmy chwałę Mu
Śpiewając: Alleluja,
Alleluja.

Den Tod niemand zwingen kunnt
Bei allen Menschenkindern,
Das macht' alles unsre Sünd,
Kein Unschuld war zu finden.
Davon kam der Tod so bald
Und nahm über uns Gewalt,
Hielt uns in seinem Reich gefangen.
Halleluja!

Zmóc śmierci nikt nie zdoła
Wśród dzieci świata tego.
O karę grzech nasz woła.
I nie masz niewinnego.
Przez to przyszła śmierci noc,
Która ma nad nami moc,
Która nas uwięziła.
Alleluja.

Jesus Christus, Gottes Sohn,
An unser Statt ist kommen
Und hat die Sünde weggetan,
Damit dem Tod genommen
All sein Recht und sein Gewalt,
Da bleibet nichts denn Tods Gestalt,
Den Stach'l hat er verloren.
Halleluja!

Jezus Chrystus Boży Syn
Miejsce wszak nasze zajął.
Grzechy nasze krwią swą zmyl,
Śmierci broń wytrącając.
Gdzież więc śmierć moc swoją ma?
Pozór śmierci tylko trwa:
Oścień swój już straciła.
Alleluja.

Es war ein wunderlicher Krieg,
Da Tod und Leben rungen,
Das Leben behielt den Sieg,
Es hat den Tod verschlungen.
Die Schrift hat verkündigt das,
Wie ein Tod den andern fraß,
Ein Spott aus dem Tod ist worden.
Halleluja!

Toć przedziwny to był bój,
Co z śmiercią życie miało;
Odniosło w niej tryumf swój:
Śmierć połknęło całą.
W Piśmie napisane jest:
W śmierci Pana - śmierci kres.
Kpiną tylko śmierć została.
Alleluja.

Hier ist das rechte Osterlamm,
Davon Gott hat geboten,
Das ist hoch an des Kreuzes Stamm
In heißer Lieb gebraten,
Das Blut zeichnet unsre Tür,
Das hält der Glaub dem Tode für,
Der Würger kann uns nicht mehr schaden.
Halleluja!

Tak baranka paschalnego
Bóg daje na ołtarze:
Na pniu krzyża sprawionego
W Jego miłości żarze.
Wierzym więc, że nasze drzwi
Są znaczone śladem krwi,
Dusiciel nam nie groźny.
Alleluja.

So feiern wir das hohe Fest
Mit Herzensfreud und Wonne,
Das uns der Herre scheinen lässt,
Er ist selber die Sonne,
Der durch seiner Gnade Glanz
Erleuchtet unsre Herzen ganz,
Der Sünden Nacht ist verschwunden.
Halleluja!

Do święta powód jest nam dan,
Radości tak gorącej,
Gdyż dziś się nam objawił Pan
I sam jest dla nas słońcem,
Bo przez laski światło Pan
Serca mrok rozjaśnił nam.
Noc grzechu przeminęła.
Alleluja.

Wir essen und leben wohl
In rechten Osterfladen,
Der alte Sauerteig nicht soll
Sein bei dem Wort der Gnaden,
Christus will die Koste sein
Und speisen die Seel allein,
Der Glaub will keins andern leben.
Halleluja!

Więc życia dla nas nadszedł czas,
Przaśników spożywania.
Teraz starego ciasta kwas
Nie znajdzie już uznania.
Chrystus chce strawą być nam,
Dusze nasze żywić sam.
Tylko tym żyć chce wiara.
Alleluja.

Wo soll ich fliehen hin,
Weil ich beschweret bin
Mit viel und großen Sünden?
Wo soll ich Rettung finden?
Wenn alle Welt herkäme,
Mein Angst sie nicht wegnähme.

Ach, dokąd uciec mam,
Gdy dusza pełna ran,
Gdy tak mi ciążą grzechy?
Gdzie szukać mam pociechy?
Choć świat do mnie przychodzi,
To lęku nie złagodzi.

Der Sünden Wust hat mich nicht nur befleckt,
Er hat vielmehr den ganzen Geist bedeckt,
Gott müßte mich als unrein von sich treiben;
Doch weil ein Tropfen heilges Blut
So große Wunder tut,
Kann ich noch unverstoßen bleiben.
Die Wunden sind ein offnes Meer,
Dahin ich meine Sünden senke,
Und wenn ich mich zu diesem Strome lenke,
So macht er mich von meinen Flecken leer.

Mych grzechów góra nie tylko mnie splamiła,
Lecz i ducha mego brudem swym pokryła.
Bóg musiałby mnie odtrącić, skryć oblicze swoje:
Lecz nawet kropla krwi świętej
Czyni cuda niepojęte.
Dzięki niej się więc ostoję.
Rany Pana otwartym są morzem,
W którym me grzechy utopić mogę,
A gdy się pochylę nad tę rwącą wodę,
To ona z plam mych oczyścić mnie może.

Ergieße dich reichlich, du göttliche Quelle,
Ach, walle mit blutigen Strömen auf mich!

Es fühlet mein Herze die tröstliche Stunde,
Nun sinken die drückenden Lasten zu Grunde,
Es wäschet die sündlichen Flecken von sich.

Rozlej się obficie, o Boskie ty źródło,
Ach bij we mnie krwawymi twymi strumieniami!
Serce pocieszenie wyczuwa radośnie,
Ciężary opadają, co gniotły nieznośnie
A serce zmywa z siebie wszystkie grzechu plamy.

Mein treuer Heiland tröstet mich,
Es sei verscharrt in seinem Grabe,
Was ich gesündigt habe;
Ist mein Verbrechen noch so groß,
Er macht mich frei und los.
Wenn Gläubige die Zuflucht bei ihm finden,
Muss Angst und Pein
Nicht mehr gefährlich sein
Und alsobald verschwinden;
Ihr Seelenschatz, ihr höchstes Gut
Ist Jesu unschätzbares Blut;
Es ist ihr Schutz vor Teufel, Tod und Sünden,
In dem sie überwinden.

Mój drogi Zbawca mnie pociesza.
Niech będzie zakopane w grobie Jego,
To, com uczynił złego.
I choć mój grzech tak jest ogromny,
To dzięki Niemu będę wolny.
Kiedy wierzący w Nim znajdą ucieczkę swoją,
To ani strach ani cierpienie
Nie są już dla nich zagrożeniem;
Oni już więcej się nie boją.
Skarbem, którego winna pragnąć dusza
Jest tylko najdroższa krew Jezusa.
Ona obroną przed śmiercią, grzechem i szatanem.

Verstumme, Höllenheer,
Du machst mich nicht verzagt!

Ich darf dies Blut dir zeigen,
So musst du plötzlich schweigen,
Es ist in Gott gewagt.

Milczcie, piekielne zastępy,
Gdyż ja się więcej nie zatrwożę!

Gdy tylko krew tę zobaczycie,
Rzec nic się już nie odważycie.
Bo takie jest zrządzenie Boże

Ich bin ja nur das kleinste Teil der Welt,
Und da des Blutes edler Saft
Unendlich große Kraft
Bewährt erhält,
Dass jeder Tropfen, so auch noch so klein,
Die ganze Welt kann rein
Von Sünden machen,
So lass dein Blut
Ja nicht an mir verderben,
Es komme mir zugut,
Dass ich den Himmel kann ererben.

Świata jam wszak najmniejszą cząstką.
Ale, gdy we krwi Pana
Siła jest taka dana,
I moc tkwi nieskończona,
Że każda jej kropla, nawet jeśli mała,
Sprawić może, że ludzkość cała
Z grzechu zostanie oczyszczona,
Więc, by krew Twa, Panie, daj,
Nie na darmo się wylała,
Aby mi zwycięstwo dała.
Bym i ja mógł posiąść raj.

Führ auch mein Herz und Sinn
Durch deinen Geist dahin,
Dass ich mög alles meiden,
Was mich und dich kann scheiden,
Und ich an deinem Leibe
Ein Gliedmaß ewig bleibe.

Me serce prowadź sam,
Przez Ducha Twego tam,
Gdzie przed tym ujdę, Boże,
Co nas rozdzielić może,
Bym cząstką Twego ciała
Został na wieczność całą.

Bleib bei uns, denn es will Abend werden,
und der Tag hat sich geneiget.

Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi
i dzień się już nachylił.

Hochgelobter Gottessohn,
Lass es dir nicht sein entgegen,
Dass wir itzt vor deinem Thron
Eine Bitte niederlegen:
Bleib, ach bleibe unser Licht,
Weil die Finsternis einbricht.

Pochwalon bądź, o Synu Boży!
Niech serce Twoje się nie sroży,
Kiedy przed tron Twój my w pokorze
Przyjdziemy prośbę naszą złożyć:
Zostań, pozostań światłem naszym
Ciemność nas niechaj już nie straszy!

Ach bleib bei uns, Herr Jesu Christ,
Weil es nun Abend worden ist,
Dein göttlich Wort, das helle Licht,
Lass ja bei uns auslöschen nicht.

In dieser letzt'n betrübten Zeit
Verleih uns, Herr, Beständigkeit,
Dass wir dein Wort und Sakrament
Rein b'halten bis an unser End.

Zostań z nami, Jezu Panie!
Oto wieczór już nastanie.
Słowo Twe, co świeci jaśnie,
Niechaj nigdy nam nie zgaśnie!

W czasie ostatnim, w czasie złym
Dajże wytrwałość Sługom Twym,
By Słowa, co od Ciebie jest
W czystości strzegli aż po kres.

Es hat die Dunkelheit
An vielen Orten überhand genommen.
Woher ist aber dieses kommen?
Bloß daher, weil sowohl die Kleinen als die Großen
Nicht in Gerechtigkeit
Vor dir, o Gott, gewandelt
Und wider ihre Christenpflicht gehandelt.
Drum hast du auch den Leuchter umgestoßen.

Gdy ciemność ziemię
Zła okryła,
Jakaż przyczyna tego była?
Przyszło to stąd, że tako wielcy
Jak i mali,
Nie bacząc jaka wola Twa,
Nie bacząc Twej sprawiedliwości
Ziemskiej oddali się marności.
Dlategoś lichtarz swój obalił.

Jesu, lass uns auf dich sehen,
Dass wir nicht
Auf den Sündenwegen gehen.
Lass das Licht
Deines Worts uns helle scheinen
Und dich jederzeit treu meinen.

Jezu spraw, byśmy Cię wciąż patrzyli,
I dlatego
Po grzechu drogach nie błądzili.
Słowa Twego
Światło niech jasnym świeci blaskiem.
Wytrwania, wiary daj nam laskę.

Beweis dein Macht, Herr Jesu Christ,
Der du Herr aller Herren bist;
Beschirm dein arme Christenheit,
Dass sie dich lob in Ewigkeit.

O Jezu Chryste, moc swą wskaż,
Boś Pan nad pany, Królu nasz.
Kościoła broń od wszelkich trwóg,
By Cię na wieki chwalić mógł.

Christ unser Herr zum Jordan kam,
nach seines Vaters Willen.
von Sanct Johans die Tauffe nam,
sein Werck und Ampt zu erfüllen.
Da wolt er stifften uns ein Bad,
zu waschen uns von Sünden,
erseuffen auch den bittern Tod,
durch sein selbst Bluth und Wunden.
Es galt ein newes Leben.

Przyszedł nad Jordan Chrystus Pan,
By wolę Ojca spełnić;
Chrztu mu udzielił święty Jan,
By mógł swe dzieło pełnić.
Kąpiel nam ustanowił tam
By grzech nasz był zmywany;
A gorzką śmierć utopił sam
Przez swoją krew i rany,
Dając nam żywot nowy.

Merkt und hört, ihr Menschenkinder,
Was Gott selbst die Taufe heißt.

Es muss zwar hier Wasser sein,
Doch schlecht Wasser nicht allein.
Gottes Wort und Gottes Geist
Tauft und reiniget die Sünder.

Słuchajcie, zważcie, śmiertelnicy,
Jak Bóg sam ustanowił chrzest!

Choć musi tutaj woda być,
Lecz woda grzechów nie może zmyć; To Duch i Słowo Boże jest,
W czym obmyć mogą się grzesznicy.

Dies hat Gott klar
Mit Worten und mit Bildern dargetan,
Am Jordan ließ der Vater offenbar
Die Stimme bei der Taufe Christi hören;
Er sprach: Dies ist mein lieber Sohn,
An diesem hab ich Wohlgefallen,
Er ist vom hohen Himmelsthron
Der Welt zugut
In niedriger Gestalt gekommen
Und hat das Fleisch und Blut
Der Menschenkinder angenommen;
Den nehmet nun als euren Heiland an
Und höret seine teuren Lehren!

Jasno to Bóg
Dał znać i słowem i obrazem,
I każdy Ojca głos usłyszeć mógł.
Gdy Jezus chrzczony był w Jordanie;
Powiedział: To jest mój syn umiłowany,
W Nim mam upodobanie.
On z tronu wysokiego 
Dla świata jest posiany
W tak marnej postaci;
Przyjmując ludzką krew i ciało, Człekiem się stał ubogim.
Wy jako Zbawcę przyjmijcie Go śmiało, Słuchajcie nauk Jego drogich.

Des Vaters Stimme ließ sich hören,
Der Sohn, der uns mit Blut erkauft,
Ward als ein wahrer Mensch getauft.
Der Geist erschien im Bild der Tauben,
Damit wir ohne Zweifel glauben,
Es habe die Dreifaltigkeit
Uns selbst die Taufe zubereit'.

Głos Ojca usłyszeli śmiertelnicy.
Syn, przez którego świat odkupiony, Został jako człowiek ochrzczony. Duch się pojawił w kształcie gołębicy, Aby uwierzyć mogli grzesznicy,
Że oto Trójca Święta cala
Chrzest dla nas zgotowała.

Als Jesus dort nach seinen Leiden
Und nach dem Auferstehn
Aus dieser Welt zum Vater wollte gehn,
Sprach er zu seinen Jüngern:
Geht hin in alle Welt und lehret alle Heiden,
Wer glaubet und getaufet wird auf Erden,
Der soll gerecht und selig werden.

Pan tym ym, jak został umęczony,
I jak zmartwychwstał dnia trzeciego,
Gdy się udawał do Ojca swego
Tak oto rzekł do swoich uczniów:
Uczcie narody, idźcie na wszystkie świata strony, A kto uwierzy, kto będzie ochrzczony,
Będzie sprawiedliwy i błogosławiony.

Menschen, glaubt doch dieser Gnade,
Dass ihr nicht in Sünden sterbt,
Noch im Höllenpfuhl verderbt!
Menschenwerk und -heiligkeit
Gilt vor Gott zu keiner Zeit.
Sünden sind uns angeboren,
Wir sind von Natur verloren;
Glaub und Taufe macht sie rein,
Dass sie nicht verdammlich sein.

Uwierzcie, ludzie w dary tej łaski,
Byście w grzechu nie zginęli,
Byście w piekle nie cierpieli.
Ludzkiej świętości i chwały blaski
Niczym są w oczach Boga.
Grzechem jesteśmy obarczeni,
I już z natury swej zgubieni,
Lecz poprzez wiarę i przez chrzest
Czysty, zbawiony człowiek jest.

Das Aug allein das Wasser sieht,
Wie Menschen Wasser gießen,
Der Glaub allein die Kraft versteht
Des Blutes Jesu Christi,
Und ist für ihm ein rote Flut
Von Christi Blut gefärbet,
Die allen Schaden heilet gut
Von Adam her geerbet,
Auch von uns selbst begangen.

Wodę jedynie okiem swym
Widzisz, gdy ta jest lana,
Lecz tylko wiara dostrzeże w tym
Moc krwi Chrystusa Pana.
I jest dla wiary woda ta
Krwią Pana zabarwiona;
Zmyta nią będzie wina zła,
Co była popełniona
Przez was i przez Adama.

Liebster Gott, wenn werd ich sterben?
Meine Zeit läuft immer hin,
Und des alten Adams Erben,
Unter denen ich auch bin,
Haben dies zum Vaterteil,
Dass sie eine kleine Weil
Arm und elend sein auf Erden
Und denn selber Erde werden.

Kiedy dzień zgonu mojego?
Przecież życie krótko trwa.
Dzieci Adama starego,
Pośród których jestem ja,
Taki muszą dzielić los,
Że są tutaj krótki czas;
W nędzy żyją tu na ziemi,
Nim śmierć w ziemię ich zamieni.

Was willst du dich, mein Geist, entsetzen,
Wenn meine letzte Stunde schlägt?
Mein Leib neigt täglich sich zur Erden,
Und da muss seine Ruhstatt werden,
Wohin man so viel tausend trägt.

Cóż, o mój duchu, cię przerazić może,
Kiedy ostatnia godzina wybije?
Ciało me co dzień się ku ziemi skłania - Miejsca wiecznego spoczywania,
Która tysiące takich ciał już kryje.

Zwar fühlt mein schwaches Herz
Furcht, Sorge, Schmerz:
Wo wird mein Leib die Ruhe finden?
Wer wird die Seele doch
Vom aufgelegten Sündenjoch
Befreien und entbinden?
Das Meine wird zerstreut,
Und wohin werden meine Lieben
In ihrer Traurigkeit
Zertrennt, vertrieben?

Serce me wstrząsane drżeniem,
Pełne trosk, obaw, katuszy:
Gdzie znajdzie ciało schronienie?
Któż da wolność mojej duszy?
Kto jarzmo grzechu mi odwiąże,
Które tak bardzo mi już ciąży?
Co moje, będzie rozsypane.
A dokąd moje miłości,
W swojej żałości,
Będą zesłane?

Doch weichet, ihr tollen, vergeblichen Sorgen!
Mich rufet mein Jesus, wer sollte nicht gehn?

Nichts, was mir gefällt,
Besitzet die Welt.
Erscheine mir, seliger, fröhlicher Morgen,
Verkläret und herrlich vor Jesu zu stehn.

Odejdźcie już troski, płonne i szalone!
Mnie woła mój Jezus, więc miałbym się bać?

Nic, czemum rad,
Nie posiada świat.
Przyjdź już poranku, kiedy przemieniony,
Wspaniały będę przed Jezusem stać.

Behalte nur, o Welt, das Meine!
Du nimmst ja selbst mein Fleisch und mein
Gebeine,
So nimm auch meine Armut hin;
Genug, dass mir aus Gottes Überfluss
Das höchste Gut noch werden muss,
Genug, dass ich dort reich und selig bin.
Was aber ist von mir zu erben,
Als meines Gottes Vatertreu?
Die wird ja alle Morgen neu
Und kann nicht sterben.

Zachowaj sobie, co moje, świecie!
Ciało i kości me bierzesz przecie.
Weź także nędzę moją sam!
Wystarczy mi Twa szczodrość,
Boże,
Co skarbem jedynym być mi może.
Wystarczy, że bogaty będę tam.
A cóż przypadnie mi w udziale,
Jak nie wierność mego Pana?
Co jest nowa każdego rana.
Która nie umiera wcale?

Herrscher über Tod und Leben,
Mach einmal mein Ende gut,
Lehre mich den Geist aufgeben
Mit recht wohlgefasstem Mut.
Hilf, dass ich ein ehrlich Grab
Neben frommen Christen hab
Und auch endlich in der Erde
Nimmermehr zuschanden werde!

Życia oraz śmierci, Panie,
I konania uczyć chciej.
Daj mi dobre umieranie,
Co nie strwoży duszy mej.
Pomóż, abym ja swój grób
Pośród chrześcijan znaleźć mógł,
I by w ziemi moje ciało
W cnym pokoju spoczywało.

Es ist das Heil uns kommen her
Von Gnad und lauter Güte.
Die Werk, die helfen nimmermehr,
Sie mögen nicht behüten.
Der Glaub sieht Jesum Christum an,
Der hat g'nug für uns all getan,
Er ist der Mittler worden.

Bóg dał zbawienie w łaski czas
Z ogromnej swej miłości;
Uczynki zaś nie mogą nas
Wieść do sprawiedliwości.
Wzrok na Jezusa wiara śle,
Co zbawić nas od grzechu chce,
Jest naszym Pośrednikiem.

Gott gab uns ein Gesetz, doch waren wir zu schwach,
Dass wir es hätten halten können.
Wir gingen nur den Sünden nach,
Kein Mensch war fromm zu nennen;
Der Geist blieb an dem Fleische kleben
Und wagte nicht zu widerstreben.
Wir sollten im Gesetze gehn
Und dort als wie in einem Spiegel sehn,
Wie unsere Natur unartig sei;
Und dennoch blieben wir dabei.
Aus eigner Kraft war niemand fähig,
Der Sünden Unart zu verlassen,
Er mocht auch alle Kraft zusammenfassen.

Bóg dal nam Prawo, lecz zbrakło sil,
By Zakon zachowywać,
I każdy człowiek w grzechu tkwił,
Nie mógł pobożnym się nazywać.
Duch był więziony przez ciało mdłe
I nie śmiał mu sprzeciwić się.
Prawa mieliśmy przestrzegać,
W jego lustrze zaś dostrzegać
Jak jest zepsuta nasza natura.
Lecz każdy w swym grzechu został był
I nie mógł nikt z swych własnych sil
Porzucić grzechu, w którym trwał,
Chociażby bardzo tego chciał.

Wir waren schon zu tief gesunken,
Der Abgrund schluckt uns völlig ein,

Die Tiefe drohte schon den Tod,
Und dennoch konnt in solcher Not
Uns keine Hand behülflich sein.

Zbyt bardzośmy zapadli w głębię,
Otchłań połknęła całkiem nas.

I chociaż śmierć już nam groziła,
To ręka żadna nie mogła była
Być nam podana w trwogi czas.

Doch musste das Gesetz erfüllet werden;
Deswegen kam das Heil der Erden,
Des Höchsten Sohn, der hat es selbst erfüllt
Und seines Vaters Zorn gestillt.
Durch sein unschuldig Sterben
Ließ er uns Hülf erwerben.
Wer nun demselben traut,
Wer auf sein Leiden baut,
Der gehet nicht verloren.
Der Himmel ist für den erkoren,
Der wahren Glauben mit sich bringt
Und fest um Jesu Arme schlingt.

Lecz Prawo musiało być wypełnione.
Przyszedł więc Zbawca na tę stronę,
Sam spełnił Zakon, Syn Najwyższego
I tak ugasił gniew Ojca Swego.
I przez swój niewinny zgon
Wieczną pomoc dal nam On.
A kto powierzy Jemu się.
Na Jego męce budować chce,
Ten nie będzie wszak zgubiony:
Ten do Raju przeznaczony,
Czyja wiara niezachwiana,
Kto za rękę trzyma Pana.

Herr, du siehst statt guter Werke
Auf des Herzens Glaubensstärke,
Nur den Glauben nimmst du an.

Nur der Glaube macht gerecht,
Alles andre scheint zu schlecht,
Als dass es uns helfen kann.

Zamiast na uczynki, Panie,
Patrzysz Ty na zaufanie.
Tylko wiarę przyjmiesz sam.

Tylko wiara da zbawienie.
Reszta jest na zatracenie
I nie może pomóc nam.

Wenn wir die Sünd aus dem Gesetz erkennen,
So schlägt es das Gewissen nieder;
Doch ist das unser Trost zu nennen,
Dass wir im Evangelio
Gleich wieder froh
Und freudig werden:
Dies stärket unsern Glauben wieder.
Drauf hoffen wir der Zeit,
Die Gottes Gütigkeit
Uns zugesaget hat,
Doch aber auch aus weisem Rat
Die Stunden uns verschwiegen.
Jedoch, wir lassen uns begnügen,
Er weiß es, wenn es nötig ist,
Und brauchet keine List
An uns; wir dürfen auf ihn bauen
Und ihm allein vertrauen.

Choć Zakon daje poznać nam nasze grzechy
To gnębi sumienie stare.
Lecz w tym źródło jest pociechy,
Że Dobra Nowina,
To dla nas przyczyna
Wesela wielkiego.
Co znów wzmacnia naszą wiarę.
Stąd w nadziei na czas czekamy,
Co przez dobroć Jego
Jest nam obiecany.
Nawet gdy z Bożej mądrości
Godziny tej nie znamy.
Pozostajemy w ufności,
Że Pan wie, co kiedy śle
I podstępem brzydzi się.
Na Nim budować możemy.
Na Nim się nie zawiedziemy.

Ob sichs anließ, als wollt er nicht,
Lass dich es nicht erschrecken;
Denn wo er ist am besten mit,
Da will ers nicht entdecken.
Sein Wort lass dir gewisser sein,
Und ob dein Herz spräch lauter Nein,
So lass doch dir nicht grauen.

Choć czasem tobie zdaje się,
Że Bóg ci pomóc nie chce,
Niech serce twe nie trwoży się,
On pomoc śle, gdy zechce;
Więc wierzyć Jego Słowu chciej
I wbrew wszystkiemu pewność miej,
Że Bóg cię nie zawiedzie.

Meine Seel erhebt den Herren,
Und mein Geist freuet sich Gottes, meines Heilandes;
Denn er hat seine elende Magd angesehen.
Siehe, von nun an werden mich selig preisen alle Kindeskind.

„Wielbi dusza moja Pana,
I rozradował się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim,
Bo wejrzał na uniżoność służebnicy swojej,
Odtąd bowiem błogosławioną zwać mnie będą wszystkie pokolenia." 

Herr, der du stark und mächtig bist,
Gott, dessen Name heilig ist,
Wie wunderbar sind deine Werke!

Du siehest mich Elenden an,
Du hast an mir so viel getan,
Dass ich nicht alles zähl und merke.

Panie, co ze swej mocy słyniesz,
Boże, święte jest Twe imię,
Jak wspaniałe są Twe cuda!

Na uniżoność mą wejrzałeś,
Dzieła tak wielkie zgotowałeś,
Że pojąć wszystkich się nie uda. 

Des Höchsten Güt und Treu
Wird alle Morgen neu
Und währet immer für und für
Bei denen, die allhier
Auf seine Hülfe schaun
Und ihm in wahrer Furcht vertraun.
Hingegen übt er auch Gewalt
Mit seinem Arm
An denen, welche weder kalt
Noch warm
Im Glauben und im Lieben sein;
Die nacket, bloß und blind,
Die voller Stolz und Hoffart sind,
Will seine Hand wie Spreu zerstreun.

Dobroć i wierność Najwyższego
Odnawia się dnia każdego.
On czuwa zawsze, we dnie i w nocy
Nad tymi, którzy doń wołają,
I którzy Jego czekają pomocy,
Jemu w bojaźni zaufają,
Lecz dotknie w swej zapalczywości
Ramieniem swym karzącym
Tych, co ni w wierze ni w miłości
Nie byli zimni ni gorący;
Ci, którzy są w sobie zadufani,
A nadzy, ślepi, stan ich lichy,
Lecz pełni są nadętej pychy,
Jak plewy będą rozsypani. 

Gewaltige stößt Gott vom Stuhl
Hinunter in den Schwefelpfuhl;
Die Niedern pflegt Gott zu erhöhen,
Dass sie wie Stern am Himmel stehen.
Die Reichen lässt Gott bloß und leer,
Die Hungrigen füllt er mit Gaben,
Dass sie auf seinem Gnadenmeer
Stets Reichtum und die Fülle haben.

Obala Bóg możnych trony,
Do piekła odrzuca ich od siebie.
Podnosi za to uniżonych,
By tak jak gwiazdy jaśnieli na niebie.
Z niczym odprawia bogaczy,
Ale z morza swej łaskawości Szczodrze obdarzyć łaknących raczy,
Aby zaznali obfitości. 

Er denket der Barmherzigkeit
Und hilft seinem Diener Israel auf.

Pomny na miłosierdzie,
Ujął się za Izraelem, sługą swoim.

Was Gott den Vätern alter Zeiten
Geredet und verheißen hat,
Erfüllt er auch im Werk und in der Tat.
Was Gott dem Abraham,
Als er zu ihm in seine Hütten kam,
Versprochen und geschworen,
Ist, da die Zeit erfüllet war, geschehen.
Sein Same musste sich so sehr
Wie Sand am Meer
Und Stern am Firmament ausbreiten,
Der Heiland ward geboren,
Das ewge Wort ließ sich im Fleische sehen,
Das menschliche Geschlecht von Tod und allem Bösen
Und von des Satans Sklaverei
Aus lauter Liebe zu erlösen;
Drum bleibt's darbei,
Dass Gottes Wort voll Gnad und Wahrheit sei.

Ta obietnica, która przed wiekami
Ojcom przez Boga była dana.
Spełniła się oto wielkimi dziełami.
Co rzeki był Bóg do Abrahama,
Kiedy to stanął w jego szałasie,
I dał mu swe przyrzeczenie Boże,
To się spełniło we właściwym czasie;
Tyle mu Pan podarował dzieci,
Ile piasku jest nad morzem,
I ile gwiazd na niebie świeci.
Zbawiciel zszedł na ziemię;
W Nim wieczne słowo ciałem się staje,
By z niewoli szatana, śmierci i wszelkiej złości
Nieszczęsne ludzkie plemię
Wybawić dla wielkiej miłości.
Przy tym więc pozostaję,
Że Boże słowo pełne jest prawdy oraz łaskawości. 

Lob und Preis sei Gott dem Vater und dem Sohn
Und dem Heiligen Geiste,
Wie es war im Anfang, itzt und immerdar
Und von Ewigkeit zu Ewigkeit. Amen

Chwała niech będzie Ojcu i Synowi
I Duchowi Świętemu.
Jak było od początku, teraz, zawsze
I na wieki wieków. Amen.

Lobet Gott in seinen Reichen,
Preiset ihn in seinen Ehren,
Rühmet ihn in seiner Pracht;

Sucht sein Lob recht zu vergleichen,
Wenn ihr mit gesamten Chören
Ihm ein Lied zu Ehren macht!

Boga w Mocy wychwalajcie,
Uwielbiajcie w nimbie chwały.
Wysławiajcie w majestacie!

Cześć należną mu oddajcie,
Kiedy waszym chórem całym
Pieśń pochwalną Mu śpiewacie! 

Der Herr Jesus hub seine Hände auf
und segnete seine Jünger,
und es geschah, da er sie segnete, schied er von ihnen.

„A Jezus podniósłszy ręce swoje, błogosławił ich. I stało się, gdy ich błogosławił, że rozstał się z nimi." 

Ach, Jesu, ist dein Abschied schon so nah?
Ach, ist denn schon die Stunde da,
Da wir dich von uns lassen sollen?
Ach, siehe, wie die heißen Tränen
Von unsern blassen Wangen rollen,
Wie wir uns nach dir sehnen,
Wie uns fast aller Trost gebricht.
Ach, weiche doch noch nicht!

Ach Jezu, czy tak już blisko odejście Twe?
Czy już godzina zbliża się,
W której czeka nas rozstanie?
Ach, zobacz, jak gorące nasze łzy -
Po bladych policzkach płyną ich strumienie -
Jak tęsknić będziemy my,
Gdy znika nasze pocieszenie.
Ach, nie odchodź jeszcze, Panie! 

Ach, bleibe doch, mein liebstes Leben,
Ach, fliehe nicht so bald von mir!

Dein Abschied und dein frühes Scheiden
Bringt mir das allergrößte Leiden,
Ach ja, so bleibe doch noch hier;
Sonst werd ich ganz von Schmerz umgeben.

Ach, zostań ze mną, moje Zycie,
Ach, chwilę jeszcze nie uciekaj!

Bo to przedwczesne pożegnanie 
Nieznośne sprawia mi cierpienie.
Ach, z Twym odejściem jeszcze zwlekaj,
Bo w żalu utonie moje życie. 

Und ward aufgehaben zusehends und fuhr auf gen Himmel,
eine Wolke nahm ihn weg vor ihren Augen,
und er sitzet zur rechten Hand Gottes.

„I na ich oczach został uniesiony w górę do nieba i obłok wziął go sprzed ich oczu i zasiada po prawicy Boga."

Nun lieget alles unter dir,
Dich selbst nur ausgenommen;
Die Engel müssen für und für
Dir aufzuwarten kommen.
Die Fürsten stehn auch auf der Bahn
Und sind dir willig untertan;
Luft, Wasser, Feuer, Erden
Muss dir zu Dienste werden.

Tyś ponad światem, świat jest Twój,
Wszystko Cię słucha, Boże.
I służy Ci aniołów rój,
Zawsze, o każdej porze.
Władcy świata, ziemi tej
Też posłuszni woli Twej.
Cztery żywioły, Panie,
Są na Twe rozkazanie. 

Evangelist, zwei Männer in weißen Kleidern

Tenor
Und da sie ihm nachsahen gen Himmel fahren,
siehe, da stunden bei ihnen zwei Männer in weißen Kleidern,
welche auch sagten:

beide
Ihr Männer von Galiläa,
was stehet ihr und sehet gen Himmels Dieser Jesus, welcher von euch
ist aufgenommen gen Himmel, wird kommen, wie ihr ihn gesehen habt
gen Himmel fahren.

Tenor
„A gdy tak patrzyli uważnie, jak On się oddalał ku niebu, oto dwaj mężowie w białych szatach stanęli przy nich i rzekli:"

Oba głosy
„Mężowie galilejscy, czemu stoicie, patrząc w niebo? Ten Jezus, który od was został wzięty w górę do nieba, tak przyjdzie, jak go widzieliście idącego do nieba." 

Ach ja! so komme bald zurück:
Tilg einst mein trauriges Gebärden,
Sonst wird mir jeder Augenblick
Verhaßt und Jahren ähnlich werden.

Ach tak! Więc powróć rychło, Panie,
I odmień gesty me żałosne.
Inaczej dzień się rokiem stanie
Długim i pustym tak nieznośnie. 

Evangelist
Sie aber beteten ihn an,
wandten um gen Jerusalem von dem Berge, der da heißet der Ölberg,
welcher ist nahe bei Jerusalem und liegt einen Sabbater-Weg davon,
und sie kehreten wieder gen Jerusalem mit großer Freude.

„A oni pomodliwszy się do Niego, zwrócili się w stronę Jerozolimy z Góry, zwanej Oliwną, która leży w pobliżu Jerozolimy w odległości drogi na jeden sabat, i wrócili do Jerozolimy z wielką radością." 

Jesu, deine Gnadenblicke
Kann ich doch beständig sehn.

Deine Liebe bleibt zurücke,
Dass ich mich hier in der Zeit
An der künftgen Herrlichkeit
Schon voraus im Geist erquicke,
Wenn wir einst dort vor dir stehn.

Dobry Jezu, dostrzec mogę
Stale ślady Twojej łaski. 

Twoja miłość tu została,
By się dusza pokrzepiała
Twoją chwałą, Panie nasz,
Nim w ostatnią ruszy drogę,
By Cię ujrzeć twarzą w twarz. 

Wenn soll es doch geschehen,
Wenn kömmt die liebe Zeit,
Dass ich ihn werde sehen,
In seiner Herrlichkeit?
Du Tag, wenn wirst du sein,
Dass wir den Heiland grüßen,
Dass wir den Heiland küssen?
Komm, stelle dich doch ein!

Ach, kiedy to się stanie,
Kiedy tę chwilę dasz,
Że Ciebie będę, Panie,
Oglądać twarzą w twarz?
Kiedy nadejdziesz dniu,
Że Zbawcę ucałuję,
Że w Nim się uraduję?
Przyjdź do mnie rychło tu! 

Weinen, Klagen,
Sorgen, Zagen,
Angst und Not
Sind der Christen Tränenbrot,
Die das Zeichen Jesu tragen.

Płacze, jęki.
Troski, lęki,
Bóle, męki
Ci za chleb powszedni mają,
Co do Pana się przyznają.

Wir müssen durch viel Trübsal in das Reich Gottes eingehen.

„Musimy przejść przez wiele ucisków, aby wejść do Królestwa Bożego."

Kreuz und Krone sind verbunden,
Kampf und Kleinod sind vereint.

Christen haben alle Stunden
Ihre Qual und ihren Feind,
Doch ihr Trost sind Christi Wunden.

Krzyż z koroną jest związany
A ze skarbem gorzki bój.

Chrześcijanom dobrze znany
Wieczny wróg, i ból, i znój,
Lecz pociechą Pana rany.

Ich folge Christo nach,
Von ihm will ich nicht lassen
Im Wohl und Ungemach,
Im Leben und Erblassen.
Ich küsse Christi Schmach,
Ich will sein Kreuz umfassen.
Ich folge Christo nach,
Von ihm will ich nicht lassen.

Za Chrystusem postępuję.
Nie porzucę Pana nigdy.
Jako w biedzie tak w dostatku,
W życiu oraz dni ostatku
Ja Chrystusa krzyż całuję,
Płaczę hańby Jego, krzywdy.
Za Chrystusem postępuję,
Nie porzucę Pana nigdy.

Sei getreu, alle Pein
Wird doch nur ein Kleines sein.
Nach dem Regen
Blüht der Segen,
Alles Wetter geht vorbei.
Sei getreu, sei getreu!

Wierny bądź, bo każda boleść,
Małą zda się i przechodzi.
Dopiero, kiedy minie deszcz
Błogosławieństwo wschodzi.
Miną kiedyś przeciwności.
Wierny bądź, trwaj w twej wierności.

Was Gott tut, das ist wohlgetan
Dabei will ich verbleiben,
Es mag mich auf die rauhe Bahn
Not, Tod und Elend treiben,
So wird Gott mich
Ganz väterlich
In seinen Armen halten:
Drum lass ich ihn nur walten.

Co czyni Bóg, jest dobrze tak,
Przy wierze tej zostawam.
Choć każe iść przez szorstki szlak,
Odrazić się nie dawam.
Do Ojca rąk
Uciekam z mąk,
A On mnie w nich piastuje;
Niech wszystkim On kieruje.

Meine Seufzer, meine Tränen
Können nicht zu zählen sein.

Wenn sich täglich Wehmut findet
Und der Jammer nicht verschwindet,
Ach! so muss uns diese Pein
Schon den Weg zum Tode bahnen.

Me westchnienia i łzy moje
Są już dziś nie do zliczenia.

Co dzień smutek się znajduje,
Troska mnie nie odstępuje.
Ach! Już muszą te cierpienia
Otwierać śmierci podwoje.

Mein liebster Gott lässt mich annoch
Vergebens rufen und mir in meinem Weinen
Noch keinen Trost erscheinen.
Die Stunde lässet sich zwar wohl von ferne sehen,
Allein ich muss doch noch vergebens flehen.

Mój Bóg najmilszy pozwala mi
Bym prosił nadaremnie.
A choć me oczy pełne łez,
On z pocieszeniem zwleka.
I nawet jeśli kres
Widać już z daleka,
To wciąż daremne jest moje błaganie.

Der GOtt / der mir hat versprochen seinen
Beystand jederzeit / der lässt sich verge=
bens  suchen itzt in meiner Traurigkeit.
Ach ! will er denn für / und für grausam zür=
nen  über mir ? kan und will er sich der Armen
itzt nich / wie vorhin / erbarmen ?

Bóg, co pieczę swą nade mną
Mieć obiecał zawżdy wszak,
Szukać siebie nadaremno
Każe, kiedym smutny tak. 
Czyż On bez ustanku chce 
Gniew objawiać wobec mnie? 
Czy nie chce Bóg, czy nie może 
Zmiłować się w smutku porze?

Mein Kummer nimmet zu
Und raubt mir alle Ruh,
Mein Jammerkrug ist ganz mit Tränen angefüllet,
Und diese Not wird nicht gestillet,
So mich ganz unempfindlich macht.
Der Sorgen Kummernacht
Drückt mein beklemmtes Herz darnieder,
Drum sing ich lauter Jammerlieder.
Doch, Seele, nein,
Sei nur getrost in deiner Pein:
Gott kann den Wermutsaft gar leicht in Freudenwein verkehren
Und dir alsdenn viel tausend Lust gewähren.

Cierpienia rzeka wzbiera,
I spokój mi odbiera,
A kielich żałości jest
Już pełen łez.
Nie chce ten ból uciszyć się,
I odrętwiałym czyni mnie.
Cierpień ciemności nieprzeniknione
W otchłań strącają serce strwożone,
Więc śpiewam smutku pieśni płaczące.
Lecz duszo, nie!
Bądź pocieszona w twojej żałości:
Bóg napój piołunowy chce
Zamienić kiedyś w wino radości.
Rozkoszy tobie sprawić tysiące.

Ächzen und erbärmlich Weinen
Hilft der Sorgen Krankheit nicht;

Aber wer gen Himmel siehet
Und sich da um Trost bemühet,
Dem kann leicht ein Freudenlicht
In der Trauerbrust erscheinen.

Płacz, biadania i żałości
Nie pomogą nic w boleści;

Kto ku niebu wzrok kieruje,
Stąd pociechy oczekuje,
Takiemu światło radości
W piersi żałosnej zagości.

So sei nun, Seele, deine
Und traue dem alleine,
Der dich erschaffen hat;
Es gehe, wie es gehe,
Dein Vater in der Höhe,
Der weiß zu allen Sachen Rat.

Stworzycielowi swemu,
Zaufaj już samemu
I w Niego mocno wierz!
Bo w szczęściu, jaki w biedzie
Doradcą Twoim będzie,
Wszak Jego się dziecięciem zwiesz!

Wär Gott nicht mit uns diese Zeit,
So soll Israel sagen,
Wär Gott nicht mit uns diese Zeit,
Wir hätten müssen verzagen,
Die so ein armes Häuflein sind,
Veracht' von so viel Menschenkind,
Die an uns setzen alle.

Gdyby nie stał był przy nas Bóg -
Izrael niech tak powie -
Gdyby nie stal był przy nas Bóg,
Nadziei zbyłby człowiek,
Bośmy gromadką małą wszak,
Którą we wzgardzie ma ten świat,
Co na nas chce nastawać.

Unsre Stärke heißt zu schwach,
Unserm Feind zu widerstehen.

Stünd uns nicht der Höchste bei,
Würd uns ihre Tyrannei
Bald bis an das Leben gehen.

Nasza siła jest zbyt słaba,
By się wrogom przeciwstawić.

Gdyby nie stał przy nas Bóg,
Prędko mógłby groźny wróg
Nawet życia nas pozbawić

Ja, hätt es Gott nur zugegeben,
Wir wären längst nicht mehr am Leben,
Sie rissen uns aus Rachgier hin,
So zornig ist auf uns ihr Sinn.
Es hätt uns ihre Wut
Wie eine wilde Flut
Und als beschäumte Wasser überschwemmet,
Und niemand hätte die Gewalt gehemmet.

Gdyby tylko Bóg się zgodził,
Śmierci cios by w nas ugodził;
Wrogowie by nas porwali,
Tak gniewu są pełni cali.
Byłyby wszak ich złości
Jak powódź we wściekłości;
Której spieniona woda już by nas zalała,
I żadna ludzka siła by jej nie wstrzymała.

Gott, bei deinem starken Schützen
Sind wir vor den Feinden frei.
Wenn sie sich als wilde Wellen
Uns aus Grimm entgegenstellen,
Stehn uns deine Hände bei.

Wolniśmy już ode wrogów,
Gdy sam Bóg jest nam obroną.
Bo gdy jako dzikie fale
Uderzają w groźnym szale.
To nas dłonie Twoje chronią.

Gott Lob und Dank, der nicht zugab,
Dass ihr Schlund uns möcht fangen.
Wie ein Vogel des Stricks kömmt ab,
Ist unsre Seel entgangen:
Strick ist entzwei, und wir sind frei;
Des Herren Name steht uns bei,
Des Gottes Himmels und Erden.

Chwała Bogu, który nie chce,
Aby grzech więził człeka.
Jak ptak z sieci uwalnia się,
Dusza grzechom ucieka.
I oto jest porwana sieć,
Abyśmy wolność mogli mieć;
Z nami jest Imię Pana.

Herr Gott, dich loben wir,
Herr Gott, wir danken dir.
Dich, Gott Vater in Ewigkeit,
Ehret die Welt weit und breit.

Boże, chwalimy Cię!
Panie, wielbimy Cię!
Świat cały Twoją chwalą brzmi.
I Stwórcę przedwiecznego czci.

So stimmen wir
Bei dieser frohen Zeit
Mit heißer Andacht an
Und legen dir,
O Gott, auf dieses neue Jahr
Das erste Herzensopfer dar.
Was hast du nicht von Ewigkeit
Vor Heil an uns getan,
Und was muss unsre Brust
Noch jetzt vor Lieb und Treu verspüren!
Dein Zion sieht vollkommne Ruh,
Es fällt ihm Glück und Segen zu;
Der Tempel schallt
Von Psaltern und von Harfen,
Und unsre Seele wallt,
Wenn wir nur Andachtsglut in Herz und Munde führen.
O, sollte darum nicht ein neues Lied erklingen
Und wir in heißer Liebe singen?

Przeto się modlimy
W tym czasie radości
Pełni wdzięczności,
I przynosimy,
Boże, na rok ten nadchodzący
Pierwszą ofiarę serc gorących.
Czegoś Ty dla nas od wieczności
Dobrego nie uczynił, Boże?
A czy i dziś serce nie może
Odczuwać wiernej Twej miłości?
Syjon pokoju widzi dni,
Żyje we wszelkiej pomyślności.
Twoja świątynia śpiewem brzmi,
Psalm oraz harfa wciąż w niej gości.
Gorąco raduje się nasza dusza,
Gdy żar modlitwy serce porusza.
O! Czyż nie powinna
Zabrzmieć pieśń nowa?
Czyż miłość nie takie podsuwa słowa:

Chor
Lasst uns jauchzen, lasst uns freuen:
Gottes Güt und Treu
Bleibet alle Morgen neu.

Bass
Krönt und segnet seine Hand,
Ach so glaubt, dass unser Stand
Ewig, ewig glücklich sei.

Chór:
Spieszmy więc się w głos radować.
Boża wierność wobec nas
Jest każdego ranka nowa.

Bas:
Swą ręką błogosławi nam.
Ach! Więc wierzymy, że nasz stan
Szczęsny będzie po wieczny czas.

Ach treuer Hort,
Beschütz auch fernerhin dein wertes Wort,
Beschütze Kirch und Schule,
So wird dein Reich vermehrt
Und Satans arge List gestört;
Erhalte nur den Frieden
Und die beliebte Ruh,
So ist uns schon genug beschieden,
Und uns fällt lauter Wohlsein zu.
Ach! Gott, du wirst das Land
Noch ferner wässern,
Du wirst es stets verbessern,
Du wirst es selbst mit deiner Hand
Und deinem Segen bauen.
Wohl uns, wenn wir
Dir für und für,
Mein Jesus und mein Heil, vertrauen.

Ach! Jezu, ma ostojo,
Twe cenne słowo weź w obronę,
Ochraniaj kościół i szkołę,
Niech Twe Królestwo będzie umocnione,
Szatańskie sztuczki zaś zniszczone.
Pokój, Panic, chciej zachować,
Niechaj zawsze tu panuje,
A już będziem Ci dziękować
Za byt dobry, w którym żyjem.
Ach Boże! Wszak Ty będziesz nam
Na pola nasze zsyłać deszcze,
Kraj nasz ulepszać ciągle jeszcze.
Ty będziesz ręką Twoją sam
Mu błogosławił, Panie.
Więc dobrze nam. Jeżeli Tobie
Okażemy w każdej dobie
Zbawco, nasze zaufanie.

Geliebter Jesu, du allein
Sollst meiner Seelen Reichtum sein.
Wir wollen dich vor allen Schätzen
In unser treues Herze setzen,
Ja, wenn das Lebensband zerreißt,
Stimmt unser gottvergnügter Geist
Noch mit den Lippen sehnlich ein:
Geliebter Jesu, du allein
Sollst meiner Seelen Reichtum sein.

Kochany Jezu, wszak Ty sam
Bądźże bogactwem duszy nam.
Przed wszystkie skarby chcemy Cię
Położyć, Jezu, w serca swe.
Gdy życia nić się rozrywa,
Bogu bliski duch zaśpiewa
Z wielką tęsknotą te słowa oto:
Kochany Jezu, wszak Ty sam
Bądźże bogactwem duszy nam.

All solch dein Güt wir preisen,
Vater ins Himmels Thron,
Die du uns tust beweisen
Durch Christum, deinen Sohn,
Und bitten ferner dich,
Gib uns ein friedlich Jahre,
Vor allem Leid bewahre
Und nähr uns mildiglich.

Chwalimy dobro cale,
Ojcze, coś w niebie tam,
Które tu okazałeś
Poprzez Chrystusa nam.
Prosimy Cię w ten czas,
Daj rok pokoju Twego,
Od cierpień uchroń nas,
Daj chleba powszedniego!

Wer Dank opfert, der preiset mich,
und das ist der Weg, dass ich ihm zeige
das Heil Gottes.

Kto ofiaruje dziękczynienie, czci mnie, A temu, kto nienagannie postępuje, ukażę zbawienie Boże.

Es muss die ganze Welt ein stummer Zeuge werden
Von Gottes hoher Majestät,
Luft, Wasser, Firmament und Erden,
Wenn ihre Ordnung als in Schnuren geht;
Ihn preiset die Natur mit ungezählten Gaben,
Die er ihr in den Schoß gelegt,
Und was den Odem hegt,
Will noch mehr Anteil an ihm haben,
Wenn es zu seinem Ruhm so Zung als Fittich regt.

Bo oto cały świat w świadka niemego się zmienia Majestatu Bożego.
Chwalą Go powietrze, woda, firmament i ziemia,
Gdy praw swych przestrzegają i porządku swego.
Natura sławi Go dary niezliczonemi,
Które sam Pan przecież w jej położył łono;
Większy jeszcze w Nim dział chce mieć
Każde stworzenie ziemi,
Gdy języki i skrzydła porusza na chwałę Jego nieskończoną.

Herr, deine Güte reicht, so weit der Himmel ist,
Und deine Wahrheit langt, so weit die Wolken gehen.
Wüßt ich gleich sonsten nicht, wie herrlich groß du bist,
So könnt ich es gar leicht aus deinen Werken sehen.
Wie sollt man dich mit Dank davor nicht stetig preisen?
Da du uns willt den Weg des Heils hingegen weisen.

Panie, Twa dobroć sięga tam, gdzie jest nieba kres,
A prawda Twa dociera dokąd płyną chmury.
Gdybym inaczej nie dowiedział się, jak wielkiś, Boże, jest.
To poznałbym Cię po dziełach Twych i po cudach natury.
Jakże Cię nie wychwalać, wdzięczności nie okazać,
Skoro chcesz w odpowiedzi zbawienia drogę wskazać?

Einer aber unter ihnen,
da er sahe, dass er gesund worden war,
kehrete um und preisete Gott mit lauter Stimme
und fiel auf sein Angesicht zu seinen
Füßen und dankte ihm, und das war ein Samariter.

Jeden zaś z nich, widząc, że został uzdrowiony, wrócił, donośnym głosem chwaląc Boga. 1 padł na twarz do nóg Jego, dziękując Mu, a był to Samarytanin.

Welch Übermaß der Güte
Schenkst du mir!
Doch was gibt mein Gemüte
Dir dafür?
Herr, ich weiß sonst nichts zu bringen,
Als dir Dank und Lob zu singen.

Jakież dobra ogromy
Ty zsyłasz mi!
A czym ja, zawstydzony,
Odpłacę Ci?
Nic innego nie mam, Panie,
Niż dziękczynne me śpiewanie.

Sieh meinen Willen an, ich kenne, was ich bin:
Leib, Leben und Verstand, Gesundheit, Kraft und Sinn,
Der du mich lässt mit frohem Mund genießen,
Sind Ströme deiner Gnad, die du auf mich lässt fließen.
Lieb, Fried, Gerechtigkeit und Freud in deinem Geist
Sind Schätz, dadurch du mir schon hier ein Vorbild weist,
Was Gutes du gedenkst mir dorten zuzuteilen
Und mich an Leib und Seel vollkommentlich zu heilen.

Wejrzyj na moją wolę; czym jestem jest mi znane:
Ciało, życie i rozum, zdrowie, zmysły przez Ciebie są dane,
Abym mógł z nich korzystać i cieszyć się nimi,
Są łaski Twej strumieniami na mnie wylanymi.
Miłość, pokój, sprawiedliwość i radość w Duchu Twym,
Są skarbem, są przykładem już tu, w życiu tym.
Tego, w czym wedle Twojej woli, tam dostąpić mam udziału,
Gdy pełne zdrowie przywrócisz mej duszy oraz ciału.

Wie sich ein Vatr erbarmet
Üb'r seine junge Kindlein klein:
So tut der Herr uns Armen,
So wir ihn kindlich fürchten rein.
Er kennt das arme Gemächte,
Gott weiß, wir sind nur Staub.
Gleichwie das Gras vom Rechen,
Ein Blum und fallendes Laub,
Der Wind nur drüber wehet,
So ist es nimmer da:
Also der Mensch vergehet,
Sein End, das ist ihm nah.

Jak ojciec się lituje
Nad dzieckiem, co we łzach,
Tak łaskę okazuje
Pan tym, co czują strach.
On zna stworzenia biedne.
On wie, że prochem świat;
Jak trawa, która więdnie,
I jak uschnięty kwiat.
Bo kiedy wiatr zawieje,
Znikną jak proch i kurz.
Tak się i z człekiem dzieje:
Kres rychły czeka tuż.

Esa. LV. v. 10. 11.
Gleichwie der Regen und Schnee vom Himmel fällt/und nicht wieder dahin kommet/sondern feuchtet die Erde/und macht sie fruchtbar und wachsend/daß sie gibt Saamen zu säen/ und Brodt zu essen. Also soll das Wort/so aus meinem Munde gehet/auch seyn/es soll nicht wieder zu mir leer kommen/ sondern thun/das mir gefället/und soll ihm gelingen/dazu ichs sende.

„Gdyż jak deszcz i śnieg spada z nieba i już tam nie wraca, a raczej zrasza ziemię i czyni ją urodzajną, tak iż porasta roślinnością i daje siewcy ziarno, a jedzącym chleb, tak jest i z moim słowem, które wychodzi z moich ust: nie wraca do mnie puste lecz wykonuje moją wolę i spełnia pomyślnie to, z czym je wysłałem."

Tenor
Mein GOtt/ hier wird mein Hertze seyn/
Ich öffne dirs in meines JEsu Nahmen.
So sträue deinen Saamen
Als in ein gutes Land hinein.
Mein GOtt/ hier wird mein Hertze seyn.
Lass solches Frucht/ und hundertfältig/ bringen.
O HErr/ HErr / hilff ! O HERR ! laß wohlgelingen.

Du wollest deinen Geist und Krafft
zum Wort geben.
Erhör uns lieber HErre GOtt.

Bass
Nur wehre/treuer Vater / wehre/
Dass mich und keinen Christen nicht
Des Teufels Trug verkehre.
Sein Sinn ist gantz dahin gericht/
Uns deines Wortes zu berauben/
Mit aller Seeligkeit.

Den Satan unter unsere Füsse treten.
Erhör uns lieber HErre GOtt.

Tenor
Ach ! viel verleugnen Wort und Glauben/
Und fallen ab wie faules Obst/
Wenn sie Verfolgung sollen leiden.
So stürzen sie in ewig Hertzeleid/
Da sie ein zeitlich Weh vermeiden.

Und uns fuer des Türcken und des
Pabsts grausamen Mord und Laesterungen/Wüten und Toben / vaeterlich behüten.
Erhör uns / lieber HErre GOtt.

Bass
Ein andrer sorgt nur für den Bauch/
Inzwischen wird der Seele gantz vergessen.
Der Mammon auch
hat vieler Hertz besessen.
So kan das Wort zu keiner Krafft gelangen.
Und wie viel Seelen hält
Die Wollust nicht gefangen ?
So sehr verführen sie die Welt !
Die Welt / die ihnen muss an statt des Himmels stehen/
Darüber sie vom Himmel irre gehen !

Alle Irrige und Verführte wieder bringen.
Erhör uns/ lieber HErre GOtt.

Tenor:
Mój Boże, niech się serce me odmieni.
Na Imię Jezusa otwieram je już.
Jak ziarno Ty Słowo twe w sercu mym złóż,
By rosło w nim, jak w dobrej ziemi.
Mój Boże, niech się serce me odmieni.
Spraw, by stukrotny owoc wydało.
O Panie, Panie pomóż! Daj by dojrzewało.

Twą moc i Ducha chciej dać Słowu Twemu.
Wysłuchaj nas, dobry Boże!

Bas:
Ach brońże, Boże! Brońże mnie,
By mnie i moich braci w wierze
Nie zwiodły diabla sztuczki złe.
On to za cel swój przecież bierze,
By z Twego Słowa nas ograbić,
Błogosławieństwa nas pozbawić.

Szatana rzuć pod nasze stopy,
Wysłuchaj nas, dobry Boże!

Tenor:
Zaprzecza Słowu wielu z nas.
Spadają jak zepsuty owoc,
Gdy prześladowań przyjdzie czas.
I ci doświadczą cierpienia wiecznego,
Co bólu i trudu chcieli ujść tu swego.

Ochroń nas po ojcowsku od okrutnych mordów, bluźnierstw i wściekłości tureckiej i papieskiej.
Wysłuchaj nas, dobry Boże!

Bas:
Innego znów porusza tylko brzucha żądza,
Zapomniał całkiem o swej duszy.
A brzęk pieniądza
Serc opór kruszy;
Tam też traci Słowo na sile.
A znów dusz ile
Lubieżność pod swą trzyma władzą.
Świata ułudom życie oddadzą.
Ten świat im musi Niebo zastąpić.
Do Nieba wszakże nie mogą wstąpić.

Wszystkich błądzących i zwiedzionych nawrócić racz.
Wysłuchaj nas, dobry Boże!

Mein Seelen = Schatz ist GOttes Wort/
Ausser dem find alle Schätze/
Solche Netze/
Welche Welt und Satan stricken/
Schnöde Seelen zu berücken.
Fort mit allen fort / nur fort /
Mein Seelen = Schatz ist GOttes Wort.

Skarbem mej duszy jest Boże Słowo.
Wszystkie zaś po nim skarby następne
To sieci podstępne,
W które świat i Szatan chcą
Schwytać podle duszę mą.
Precz więc z nimi! Precz więc, owo!
Skarbem mej duszy jest Boże Słowo.

Ich bitt / O HERR / aus HertzensGrund/
Du wollst nicht von mir nehmen
Dein heil'ges Wort aus meinem Mund/

So wird mich nicht beschämen
Mein Sünd und Schuld /
Denn in dein Huld
Setz ich all mein Vertrauen:

Wer sich nur fest darauf verläst/
Der wird den Tod nicht schauen.

Panie, wysłuchaj prośby mej:
Twe Słowo, Boże, proszę,
Zachować w ustach moich chciej.
Tak wstydzić się nie muszę
Już winy mej,
Bo w łasce Twej
Składam me zaufanie,
Kto wiarę ma,
Na nią się zda,
Śmierci nie zazna, Panie.

Es erhub sich ein Streit.

Die rasende Schlange, der höllische Drache
Stürmt wider den Himmel mit wütender Rache.
Aber Michael bezwingt,
Und die Schar, die ihn umringt
Stürzt des Satans Grausamkeit.

Bitwa na niebie rozgorzała.

Oto wąż wściekły, smok dziesięciorogi
Szturmuje w szale Niebios Pana progi.
Ale strasznego smoka zwycięża
Aniołów Michała siła oręża.
Szatana moc strącona cała.

Gottlob! der Drache liegt.
Der unerschaffne Michael
Und seiner Engel
Heer hat ihn besiegt.
Dort liegt er in der Finsternis
Mit Ketten angebunden,
Und seine Stätte wird nicht mehr
Im Himmelreich gefunden.
Wir stehen sicher und gewiss,
Und wenn uns gleich sein Brüllen schrecket,
So wird doch unser Leib und Seel
Mit Engeln zugedecket.

Chwała Bogu! Smok już leży;
Siła Michała jest niezmorzona
I jego anielskich rycerzy,
Bo oto smoka on pokonał.
Już leży smok w ciemności,
W łańcuchach cielsko jego.
Więcej ten potwór nie zagości
W granicach nieba wysokiego.
Dziś stać możemy pewnie, śmiało:
Chociaż ryk smoka nas przestrasza,
To naszą duszę oraz ciało
Dzielnych aniołów krąg otacza.

Gott schickt uns Mahanaim zu;
Wir stehen oder gehen,
So können wir in sichrer Ruh
Vor unsern Feinden stehen.
Es lagert sich, so nah als fern,
Um uns der Engel unsers Herrn
Mit Feuer, Roß und Wagen.

Bóg sam nam Mahanaim śle,
Więc czy idziemy, czy stoimy,
Wroga już nie lękamy się,
W spokoju przed nim ustoimy.
Bo gdzieś w pobliżu stoi obozem
Z ogniem, rumakiem, wojennym wozem
Wojsko aniołów naszego Pana.

Was ist der schnöde Mensch, das Erdenkind?
Ein Wurm, ein armer Sünder.
Schaut, wie ihn selbst der Herr so lieb gewinnt,
Dass er ihn nicht zu niedrig schätzet
Und ihm die Himmelskinder,
Der Seraphinen Heer,
Zu seiner Wacht und Gegenwehr,
Zu seinem Schutze setzet.

Czymże jest człowiek w swojej marności?
Grzesznikiem i robakiem w ziemi.
Lecz Pan w swej wielkiej do ludzi miłości
Tak ich wysoko ceni,
Ze nieba potomków rój niezliczony.
Serafinów oddziały,
Przydaje ludziom do obrony,
By nad ludźmi czuwały.

Bleibt, ihr Engel, bleibt bei mir!

Führet mich auf beiden Seiten,
Dass mein Fuß nicht möge gleiten!
Aber lernt mich auch allhier
Euer großes Heilig singen
Und dem Höchsten Dank zu singen!

Anioły! Ze mną pozostawajcie!

Weźcie pod rękę mnie z każdej strony,
Abym nie upadł zawstydzony.
Ale mnie także nauczajcie,
Jak słowem „Sanctus" mam wznosić pienia,
Jak mam dziękować Panu stworzenia!

Lasst uns das Angesicht
Der frommen Engel lieben
Und sie mit unsern Sünden nicht
Vertreiben oder auch betrüben.
So sein sie, wenn der Herr gebeut,
Der Welt Valet zu sagen,
Zu unsrer Seligkeit
Auch unser Himmelswagen.

Uczmy się więc tutaj na ziemi,
Pobożne oblicza aniołów miłować,
I ich grzechami licznemi swemi
Nie odpychać i nie frasować.
Bo, kiedy Pan nam kiedyś powie,
Ze świat ten już pożegnać trzeba,
Będą nam wtedy aniołowie
Elijaszowym wozem do nieba.

Lass dein' Engel mit mir fahren
Auf Elias Wagen rot
Und mein Seele wohl bewahren,
Wie Lazrum nach seinem Tod.
Lass sie ruhn in deinem Schoß,
Erfüll sie mit Freud und Trost,
Bis der Leib kommt aus der Erde
Und mit ihr vereinigt werde.

Niechaj anioł twój wyrusza
Ze mną na rydwanie tym.
Niechaj ma obronę dusza,
Jak Łazarz po zgonie swym.
Otuchę daj duszy mej,
Na łono swe wziąć ją chciej,
Nim z ziemi powstanie ciało
I się z duszą złączy w całość.

O Ewigkeit, du Donnerwort,
O Schwert, das durch die Seele bohrt,
O Anfang sonder Ende!
O Ewigkeit, Zeit ohne Zeit,
Ich weiß vor großer Traurigkeit
Nicht, wo ich mich hinwende.
Mein ganz erschrocken Herz erbebt,
Dass mir die Zung am Gaumen klebt.

Wieczności, jakież gromy ślesz!
O mieczu, co me wnętrze tniesz,
Początku bez skończenia!
O czasie, co bez czasu trwa,
Przejęty trwogą, nie wiem ja,
Gdzie szukać pocieszenia.
Ze strachu serce we mnie drży,
Drętwieje w ustach język mi.

Kein Unglück ist in aller Welt zu finden,
Das ewig dauernd sei:
Es muss doch endlich mit der Zeit einmal verschwinden.
Ach! aber ach! die Pein der Ewigkeit hat nur kein Ziel;
Sie treibet fort und fort ihr Marterspiel,
Ja, wie selbst Jesus spricht,
Aus ihr ist kein Erlösung nicht.

Nie ma cierpienia na tym świecie,
które by wiecznie trwało,
każde w swym czasie przeminie przecie.
Ach, lecz bóle wieczności końca wszak nie mają,
Wciąż jeszcze i jeszcze męki takie trwają.
Sam Jezus prawdę tę objawia, 
że od nich nic już nie wybawia.

Ewigkeit, du machst mir bange,
Ewig, ewig ist zu lange!
Ach, hier gilt fürwahr kein Scherz.
Flammen, die auf ewig brennen,
Ist kein Feuer gleich zu nennen;
Es erschrickt und bebt mein Herz,
Wenn ich diese Pein bedenke
Und den Sinn zur Höllen lenke.

Wieczności, jakżeż trwożysz mnie!
Wieczności, któż wymierzy cię!
Precz, precz, bezmyślne żarty!
Płomieniom, które wiecznie trwają
Żadne się inne nie równają.
W sercu swym z lęku jestem starty,
Tak strasznie bólu tego się boję.
Gdy ku piekłu zwracam trwożnie myśli moje.

Gesetzt, es dau'rte der Verdammten Qual
So viele Jahr, als an der Zahl
Auf Erden Gras, am Himmel Sterne wären;
Gesetzt, es sei die Pein so weit hinausgestellt,
Als Menschen in der Welt
Von Anbeginn gewesen,
So wäre doch zuletzt
Derselben Ziel und Maß gesetzt:
Sie müßte doch einmal aufhören.
Nun aber, wenn du die Gefahr,
Verdammter! tausend Millionen Jahr
Mit allen Teufeln ausgestanden,
So ist doch nie der Schluss vorhanden;
Die Zeit, so niemand zählen kann,
Fängt jeden Augenblick
Zu deiner Seelen ewgem Ungelück
Sich stets von neuem an.

Nawet gdyby tyle trwały bóle niezmierzone,
Że lata ich jak źdźbła trawy byłyby liczone,
Lat trwałyby tyle, ile gwiazd na nieboskłonie;
Nawet gdyby tyle bóle w latach trwały,
Ile istnień ród ludzki cały
Miał od początku świata,
To jednak owo morze łez
Kiedyś znalazłoby swój kres,
Ta męka miałaby swój koniec.
Lecz oto, nawet gdybyś, o potępiony,
Wytrzymał to przez lat miliony,
Choć zniesie diabły twoja dusza,
To nie ma końca twa katusza,
Bo czas, którego nikt nie zmierzy,
Czas wieczystej twej udręki,
W każdej jednej chwili męki
Ciągle od początku bieży.

Gott ist gerecht in seinen Werken:
Auf kurze Sünden dieser Welt
Hat er so lange Pein bestellt;
Ach wollte doch die Welt dies merken!
Kurz ist die Zeit, der Tod geschwind,
Bedenke dies, o Menschenkind!

Bóg jest w swych dziełach sprawiedliwy:
Choć żywot grzeszny tak jest krótki,
To wiecznie trwają jego skutki;
Gdybyż to dostrzegł świat krzykliwy!
Śmierć już nadchodzi, czas szybko ciecze,
Bacz przecie na to! Bacz człowiecze!

O Mensch, errette deine Seele,
Entfliehe Satans Sklaverei
Und mache dich von Sünden frei,
Damit in jener Schwefelhöhle
Der Tod, so die Verdammten plagt,
Nicht deine Seele ewig nagt.
O Mensch, errette deine Seele!

Człowieku, ratuj swoją duszę,
Ujdźże Szatana więzów złych,
Uwolnij się od grzechów twych,
Aby piekielne te katusze,
Którymi dręczy śmierć dusze potępione,
Tobie nie były przeznaczone.
Człowieku, ratuj swoją duszę!

Solang ein Gott im Himmel lebt
Und über alle Wolken schwebt,
Wird solche Marter währen:
Es wird sie plagen Kält und Hitz,
Angst, Hunger, Schrecken, Feu'r und Blitz
Und sie doch nicht verzehren.
Denn wird sich enden diese Pein,
Wenn Gott nicht mehr wird ewig sein.

Jak długo będzie w niebie Bóg
Doświadczać będą wszelkich trwóg
Ci, co się go nie bali.
Będą ich dręczyć chłód i żar,
Głodu, ognia doznają kar,
Lecz płomień ich nie spali.
A ból ich skończyć by się mógł,
Gdyby przestał być wiecznym Bóg.

Wacht auf, wacht auf, verlornen Schafe,
Ermuntert euch vom Sündenschlafe
Und bessert euer Leben bald!
Wacht auf, eh die Posaune schallt,
Die euch mit Schrecken aus der Gruft
Zum Richter aller Welt vor das Gerichte ruft!

Owce zgubione, zbudźcie się, zbudźcie!
I stare grzechu ścieżki porzućcie,
Odmieńcie swoje życie już!
Zbudźcie się, zanim glos puzonów
Was, przerażonych, z waszych grobów
Wezwie przed tron sędziego dusz!

Verlass, o Mensch, die Wollust dieser Welt,
Pracht, Hoffart, Reichtum, Ehr und Geld;
Bedenke doch
In dieser Zeit annoch,
Da dir der Baum des Lebens grünet,
Was dir zu deinem Friede dienet!
Vielleicht ist dies der letzte Tag,
Kein Mensch weiß, wenn er sterben mag.
Wie leicht, wie bald
Ist mancher tot und kalt!
Man kann noch diese Nacht
Den Sarg vor deine Türe bringen.
Drum sei vor allen Dingen
Auf deiner Seelen Heil bedacht!

Porzuć człowieku ziemskie tęsknoty,
Bogactwo, dumę co tak kuszą nas
I pomyśl o tym,
Póki jest czas,
Póki drzewo zielone, póki zdrowy pień,
Co duszy twojej na dobre wyjdzie.
To może być twój ostatni dzień!
Nikt nie wie, kiedy śmierć poń przyjdzie.
Sprawia tak łatwo los nieszczęśliwy,
Ze człowiek zimny już i nieżywy.
Tej nocy jeszcze mogą przynieść
Trumnę dla ciebie, pod twe drzwi.
Staraj się dobro duszy wynieść
Nad wszystko co jest drogie ci.

O Menschenkind,
Hör auf geschwind,
Die Sünd und Welt zu lieben,
Dass nicht die Pein,
Wo Heulen und Zähnklappen sein,
Dich ewig mag betrüben!
Ach spiegle dich am reichen Mann,
Der in der Qual
Auch nicht einmal
Ein Tröpflein Wasser haben kann!

Człowiecze, bacz,
I w przyszłość patrz;
Dosyć już grzechów popełniania.
Patrz, aby przyszłość twoja cala
Wśród płaczu i zębów zgrzytania
W piekle ci nie upływała!
Czyś nie do bogacza podobny obrazu,
Co w żarze wielkim
Nie mógł ni razu
Dostać najmniejszej wody kropelki?

O Ewigkeit, du Donnerwort,
O Schwert, das durch die Seele bohrt,
O Anfang sonder Ende!
O Ewigkeit, Zeit ohne Zeit,
Ich weiß vor großer Traurigkeit
Nicht, wo ich mich hinwende.
Nimm du mich, wenn es dir gefällt,
Herr Jesu, in dein Freudenzelt!

Wieczności, jakież gromy ślesz!
O mieczu, co mi wnętrze tniesz,
Początku bez skończenia!
O czasie, co bez czasu trwa,
Przejęty trwogą nie wiem ja,
Gdzie szukać pocieszenia.
Weź, kiedy Ci spodoba się,
Weź, Jezu, weź do raju mnie!

Ich hatte viel Bekümmernis
in meinem Herzen;
aber deine Tröstungen erquicken meine Seele.

„W licznych utrapieniach serca mego
Pociechy Twoje rozweselają duszę moją."

Seufzer, Tränen, Kummer, Not,
Ängstlichs Sehnen, Furcht und Tod
Nagen mein beklemmtes Herz,
Ich empfinde Jammer, Schmerz.

Łzy, wzdychania smutne wielce,
Śmierć i trwożliwa tęsknota
Trapią me strachliwe serce.
Lęk mnie męczy i zgryzota.

Wie hast du dich, mein Gott,
In meiner Not,
In meiner Furcht und Zagen
Denn ganz von mir gewandt?
Ach! kennst du nicht dein Kind?
Ach! hörst du nicht das Klagen
Von denen, die dir sind
Mit Bund und Treu verwandt?
Da warest meine Lust
Und bist mir grausam worden;
Ich suche dich an allen Orten,
Ich ruf und schrei dir nach,
Allein mein Weh und Ach!
Scheint itzt, als sei es dir ganz unbewusst.

Jakże to więc być może,
Mój Boże,
Żeś w czas mej trwogi i wahania
Odwrócił ode mnie swoją twarz?
Jam jest twe dziecię! Wszak mnie znasz!
Ach! Czy nie słyszysz już biadania
Tych, z którymi zawarłeś przymierze
I przez Twą wierność jesteś spokrewniony?
W Tobie mą radość miałem szczerze,
Czy więc Twe oblicze okrutnym mi będzie?
Szukam Cię wszędzie,
Wołam do Ciebie na wszystkie strony,
Ale mój ból i me biadanie
Zdają się być Ci obce, Panie!

Bäche von gesalznen Zähren,
Fluten rauschen stets einher.

Sturm und Wellen mich versehren,
Und dies trübsalsvolle Meer
Will mir Geist und Leben schwächen,
Mast und Anker wollen brechen,
Hier versink ich in den Grund,
Dort seh ins der Hölle Schlund.

Łez potoki rwą spienione,
Topię się w smutku powodzi.

Sztorm i fale chcą mi szkodzić.
Morze żałością wzburzone
Chce mojego ducha zgnębić.
Maszt się łamie, kotwica nie trzyma.
Tutaj utonąć muszę na głębi,
Tam otchłań piekieł mam przed oczyma.

Was betrübst du dich, meine Seele,
und bist so unruhig in mir? Harre auf Gott; denn ich werde ihm noch
danken, dass er meines Angesichtes Hilfe und mein Gott ist.

„Czemu rozpaczasz, duszo moja,
I czemu drżysz we mnie?
Ufaj Bogu, gdyż jeszcze sławić go będę:
On jest zbawieniem moim i Bogiem moim."

Seele (Sopran)
Ach Jesu, meine Ruh,
Mein Licht, wo bleibest du?

Jesus (Bass)
O Seele sieh! Ich bin bei dir.

Seele
Bei mir?
Hier ist ja lauter Nacht.

Jesus
Ich bin dein treuer Freund,
Der auch im Dunkeln wacht,
Wo lauter Schalken seind.

Seele
Brich doch mit deinem Glanz und Licht des Trostes ein.

Jesus
Die Stunde kömmet schon,
Da deines Kampfes Kron'
Dir wird ein süßes Labsal sein.

Dusza:
Ach Jezu, ma światłości,
Gdzież szukać Cię w ciemności?

Jezus:
Spójrz, duszo! Jestem przy Tobie.

Dusza:
Przy mnie?
Wszak tutaj ciemno jest jak w grobie.

Jezus:
Ja wiernym przyjacielem twoim,
Co czuwa i w ciemności;
Podstępów nocy się nie boi.

Dusza:
Ach, przyjdź już z pociechy Twej płomieniem!

Jezus:
Idzie godzina wyznaczona,
W której walki twej korona
Będzie twoim pokrzepieniem.

Sopran (Seele)
Komm, mein Jesu, und erquicke,

Bass (Jesus)
Ja, ich komme und erquicke

Sopran
Und erfreu mit deinem Blicke.

Bass
Dich mit meinem Gnadenblicker,

Sopran
Diese Seele,

Bass
Deine Seele,

Sopran
Die soll sterben,

Bass
Die soll leben,

Sopran
Und nicht leben

Bass
Und nicht sterben

Sopran
Und in ihrer Unglückshöhle

Bass
Hier aus dieser wunden Höhle

Sopran
Ganz verderben?

Bass
Sollst du erben

Sopran
Ich muss stets in Kummer schweben,

Bass
Heil! durch diesen Saft der Reben,

Sopran
Ja, ach ja, ich bin verloren!

Bass
Nein, ach nein, du bist erkoren!

Sopran
Nein, ach nein, du hassest mich!

Bass
Ja, ach ja, ich liebe dich!

Sopran
Ach, Jesu, durchsüße mir Seele und Herze,

Bass
Entweichet, ihr Sorgen, verschwinde, du Schmerze!

Sopran
Komm, mein Jesus, und erquicke

Bass
Ja, ich komme und erquicke

Sopran
Mit deinem Gnadenblicke!

Bass
Dich mit meinem Gnadenblicke

Dusza (S):
Przyjdź mój Jezu, daj pokrzepienie

Jezus (Bas):
Tak, już idę dać pokrzepienie

Dusza:
Rozraduj mnie Twoim spojrzeniem

Jezus:
By cię ucieszyć łaski spojrzeniem

Dusza:
Ta dusza

Jezus:
Twa dusza

Dusza:
Ona musi umrzeć

Jezus:
Ona musi żyć

Dusza:
A nie żyć

Jezus:
A nie umrzeć

Dusza:
I w swojej nieszczęście jamie

Jezus:
I dzięki tej mojej ranie

Dusza:
Całkiem się marnować

Jezus:
Dziedzictwo zachować.

Dusza:
Muszę w smutku żyć i żałości

Jezus:
Zbawienie przez sok z winorości

Dusza:
Tak, ach tak, jestem zbguibuiona

Jezus:
Nie, ach nie, będziesz wywyższona!

Dusza:
Nie, ach nie, wszak nienawidzisz mnie!

Jezus:
Tak, ach, tak, wszak kocham cię!

Dusza:
Ach, Jezu, czy możesz serce me osłodzić?

Jezus:
Odejdźcie troski i bóle! Pora wam uchodzić!

Dusza:
Przyjdć mój Jezu, daj pokrzepienie

Jezus:
Tak, już idę dać pokrzepienie.

Dusza:
Rozraduj mnie Twoim spojrzeniem.

Jezus:
By cię ucieszyć łąski spojrzeniem.

Sei nun wieder zufrieden, meine Seele,
denn der Herr tut dir Guts.

Tenor
Was helfen uns die schweren Sorgen,
Was hilft uns unser Weh und Ach?
Was hilft es, dass wir alle Morgen
Beseufzen unser Ungemach?
Wir machen unser Kreuz und Leid
Nur größer durch die Traurigkeit.

Sopran
Denk nicht in deiner Drangsalshitze,
Dass du von Gott verlassen seist,
Und dass Gott der im Schoße sitze,
Der sich mit stetem Glücke speist.
Die folgend Zeit verändert viel
Und setzet jeglichem sein Ziel.

„Wróć, duszo moja, do spokoju swego.
Bo Pan był dobry dla ciebie!"

Tenor:
Na próżno, gdy się ze snu budzisz
I wzdychasz nad niedolą swą;
Na próżno, gdy się ciężko trudzisz,
Boleśnie jęki twoje brzmią;
Im więcej biedzisz się i łkasz,
Tym większy ciężar w sercu masz.

Sopran:
Gdy ból ci z piersi wydrze łkanie,
Nie mniemaj, że Bóg rzucił cię,
Że tylko o tym ma staranie,
Któremu los uśmiecha się:
Bo nie zna nikt tych czasów, zmian,
Ni celów, które przejrzał Pan.

Erfreue dich, Seele, erfreue dich, Herze,
Entweiche nun, Kummer, verschwinde, du Schmerze!
Verwandle dich, Weinen, in lauteren Wein,
Es wird nun mein Ächzen ein Jauchzen mir sein!
Es brennet und sammet die reineste Kerze
Der Liebe, des Trostes in Seele und Brust,
Weil Jesus mich tröstet mit himmlischer Lust.

Ach, duszo i serce, razem się radujcie!
Ach, troski i bóle, zaraz odstępujcie!
Niech woda łez moich zamieni się w wino!
Niech radości okrzyki miast westchnień popłyną!
Niech świeca najczystsza pali się i plonie
Miłości, pociechy w duszy mej i łonie,
Bo Jezus mnie pociesza rozkoszą jedyną.

Das Lamm, das erwürget ist,
ist würdig zu nehmen Kraft und Reichtum und Weisheit
und Stärke und Ehre und Preis und Lob.

Lob und Ehre und Preis und Gewalt sei unserm
Gott von Ewigkeit zu Ewigkeit. Amen, Alleluja!

„Godzien jest ten Baranek zabity wziąć moc i
bogactwo, i mądrość, i siłę, i cześć, i chwałę i
błogosławieństwo.

Błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc naszemu
Bogu na wieki wieków. Amen, alleluja."

Tenor
Jesus nahm zu sich die Zwölfe und sprach:

Bass
Sehet, wir gehn hinauf gen Jerusalem,
und es wird alles vollendet werden,
das geschrieben ist von des Menschen Sohn.

Chor
Sie aber vernahmen der keines und wussten nicht,
was das gesaget war.

Tenor:
„A wziąwszy ze sobą dwunastu rzekł do nich:"

Bas:
„Oto idziemy do Jerozolimy, i wszystko, co napisali prorocy, wypełni się nad Synem Człowieczym."

Chór:
„Lecz oni nic z tego nie zrozumieli i byio to słowo zakryte przed nimi, i nie wiedzieli, co mówiono."

Mein Jesu, ziehe mich nach dir,
Ich bin bereit, ich will von hier
Und nach Jerusalem zu deinen Leiden gehn.

Wohl mir, wenn ich die Wichtigkeit
Von dieser Leid- und Sterbenszeit
Zu meinem Troste kann durchgehends wohl verstehn!

Mój Jezu, pociągnij mnie za sobą.
Odejść stąd chcę, w cierpieniu Twym być z Tobą,
I do Jerozolimy pójść bym z Tobą chciał.

O, gdybym tylko dobrze znał
I śmierci Twej pojął znaczenie,
Znaleźć mógłbym pocieszenie.

Mein Jesu, ziehe mich, so werd ich laufen,
Denn Fleisch und Blut verstehet ganz und gar,
Nebst deinen Jüngern nicht, was das gesaget war.
Es sehnt sich nach der Welt und nach dem größten Haufen;
Sie wollen beiderseits, wenn du verkläret bist,
Zwar eine feste Burg auf Tabors Berge bauen;
Hingegen Golgatha, so voller Leiden ist,
In deiner Niedrigkeit mit keinem Auge schauen.
Ach! kreuzige bei mir in der verderbten Brust
Zuvörderst diese Welt und die verbotne Lust,
So werd ich, was du sagst, vollkommen wohl verstehen
Und nach Jerusalem mit tausend Freuden gehen.

Mój Jezu, pociągnij mnie, a pobiegnę wtedy,
Choć jak uczniowie Twoi, tak krew i moje ciało
Nie pojmują tego, co Słowo Twoje oznaczało,
Bo tęsknią za światem, gdzie ludów czeredy.
A Tobie chcą, kiedyś już objawiony,
Budować zamek na Taborze, z drugiej zaś strony
Już na Golgotę i jej cierpienia
Nie chcą kierować swego spojrzenia.
Ach! ukrzyżuj w mej piersi zepsowanej
Naprzód świat ten i chęci zakazane,
A będę słowa Twe dobrze już rozumiał
I do Jerozolimy z radością kroczyć umiał.

Mein alles in allem, mein ewiges Gut,
Verbessre das Herze, verändre den Mut;
Schlag alles darnieder,
Was dieser Entsagung des Fleisches zuwider!
Doch wenn ich nun geistlich ertötet da bin,
So ziehe mich nach dir in Friede dahin!

Me wszystko we wszystkim, mój skarbie na wieki,
Ty odmień me serce i umysł kaleki.
Ty ciosem swym spraw,
Niech zginie co ciała chce trzymać się spraw.
A gdy me ciało już poskromione,
Pociągnij mnie w pokoju w Twoją stronę!

Ertöt uns durch dein Güte,
Erweck uns durch dein Gnad;
Den alten Menschen kränke,
Dass der neu' leben mag
Wohl hie auf dieser Erden,
Den Sinn und all Begehren
Und G'danken hab'n zu dir.

Uśmiercaj w nas, co złego,
By łaskaw nam był Bóg.
Człowieka zniszcz starego,
By nowy ożyć mógł
I wszystkie swe pragnienia
I myśli i życzenia
Powiązać z Tobą chciał.

Du wahrer Gott und Davids Sohn,
Der du von Ewigkeit in der Entfernung schon
Mein Herzeleid und meine Leibespein
Umständlich angesehn, erbarm dich mein!

Und lass durch deine Wunderhand,
Die so viel Böses abgewandt,
Mir gleichfalls Hilf und Trost geschehen.

Synu Dawida, prawdziwy Boże,
Który z oddali już poznać możesz,
Z odwieczności, serca mego bóle, jęki,
Zmiłuj się nade mną i odwróć me męki.

I niech cudowna ręka Twa,
Co odczyniła tyle zla
I mnie wspomoże, mi pociechę da.

Ach! gehe nicht vorüber;
Du, aller Menschen Heil,
Bist ja erschienen,
Die Kranken und nicht die Gesunden zu bedienen.
Drum nehm ich ebenfalls an deiner Allmacht teil;
Ich sehe dich auf diesen Wegen,
Worauf man
Mich hat wollen legen,
Auch in der Blindheit an.
Ich fasse mich
Und lasse dich
Nicht ohne deinen Segen.

Ach! Nie przechodź, Panie, mimo!
Ludzkich dusz uzdrowicielu.
Nie do zdrowych misja Twa,
Na toś przyszedł, by uleczyć chorych wielu.
Z Twej wszechmocy dział więc będę mieć i ja.
Widzę Cię na drodze tej,
Przy której
Zechciano położyć mnie,
Nawet w ślepocie mej.
Przytrzymam się!
Nie puszczę Cię,
Nim nie pobłogosławisz mnie! 

Aller Augen warten, Herr,
Du allmächtger Gott, auf dich,
Und die meinen sonderlich.
Gib denselben Kraft und Licht,
Lass sie nicht
Immerdar in Finsternissen!
Künftig soll dein Wink allein
Der geliebte Mittelpunkt
Aller ihrer Werke sein,
Bis du sie einst durch den Tod
Wiederum gedenkst zu schließen.

Boże Wszechmocny, Panie Światłości!
Wszak wszystkich oczy Ciebie czekają.
Moje zaś oczy w szczególności.
Niech moc i światło od Ciebie mają,
Niech nie pozostają
Na zawsze w ciemności.
Niech w przyszłości Twe skinienie
Najważniejsze im się stanie,
Nich im będzie jak natchnienie.
Aż przez śmierć je zamkniesz, Panie
I mnie weźmiesz do wieczności. 

Christe, du Lamm Gottes,
Der du trägst die Sünd der Welt,
Erbarm dich unser!
Christe, du Lamm Gottes,
Der du trägst die Sünd der Welt,
Erbarm dich unser!
Christe, du Lamm Gottes,
Der du trägst die Sünd der Welt,
Gib uns dein' Frieden. Amen.

O Baranku Boży,
Który gładzisz świata grzech,
Zmiłuj się nad nami!
O Baranku Boży,
Który gładzisz świata grzech,
Zmiłuj się nad nami!
Baranku Boży,
Który gładzisz świata grzech,
Dajże nam swój pokój! Amen. 

EIn ungefärbt Gemüthe
An teutscher Treu und Güthe
Macht uns vor GOtt und Menschen schön.

Der Christen Thun und Handel
Ihr gantzer Lebens=Wandel/
Soll auf dergleichen Fusse stehn.

Serce skłonne do szczerości,
Nasza cnota uczciwości:
Piękna u Boga i ludzi jest taka postawa.

Chrześcijanina działanie,
Jego ziemskie wędrowanie:
W szczerym usposobieniu ma być ich podstawa.

Die Redlichkeit
Ist eine von der GOttes=Gaben.
Daß sie bey unsrer Zeit
So wenig Menschen haben/
Das macht/ sie bitten GOtt nicht drumb.
Denn von Natur geht unsers Hertzens Tichten
Mit lauter bösem umb.
Solls seinen Weg auf etwas gutes richten/
So muß es GOtt durch seinen Geist regieren/
Und auf der Bahn der Tugend führen.
Verlangst du GOtt zum Freunde /
So mache dir den Nächsten nicht zum Feinde
Durch Falschheit/ Trug und List.
Ein Christ
Soll sich der Tauben=Arth bestreben/
Und ohne Falsch und Tücke leben.
Mach‘ aus dir selbst ein solches Bild/
Wie du den Nächsten haben wilt.

Cnota uczciwości
Darem jest wszak Pana.
A to, że w naszej współczesności
Tak niewielu ludziom dana
Stąd jest, że nie proszą o nią Boga.
Z natury bowiem dusza jest uboga
I złym się chce zajmować.
Jeśli serce dobra ma pragnąć a złemu zaradzić.
To musi sam Bóg przez Ducha nim kierować,
By je po drodze cnoty poprowadzić.
Chcesz mieć przyjaciela w Bogu?
Nie czyń sobie z bliźnich wrogów
Przez podstępne oszukaństwo.
Chrześcijaństwo
Wymaga, byśmy gołębiom się upodobniali
I bez obłudy żywot przeżywali.
Ty sam się staraj być tego obrazem,
Co w bliźnim widzieć chcesz zarazem.

Alles nun / das ihr wollet / daß euch die Leute thun
sollen/ das thut ihr ihnen.   Matth.  VII, 12.

„A więc wszystko, cobyście chcieli,
aby wam ludzie czynili, to i wy im czyńcie."

Die Heucheley
Ist eine Brut / die Belial gehecket.
Wer sich in ihre Larve stecket/
Der trägt des Teufels Liberey.
Wie ? lassen sich denn Christen
Dergleichen   auch gelüsten ?
GOtt seys geklagt ! die Redlichkeit ist theuer.
Manch teuflisch Ungeheuer
Sieht wie ein Engel aus.
Man kehrt den Wolff hinein/
Den Schaffs=Peltz kehr man ra s.
Wie könt es  ärger seyn ?
Verleumbden/ schmähn und richten/
Verdammen und vernichten
Ist überall gemein.
So geht es dort/ so geht es hier.
Der liebe GOtt behüte mich dafür !

Obłuda
Pomiotem jest Beliala wszak.
Kogo tej larwie zarazić się uda,
Ten nosić będzie szatana znak.
Jak to być może, że chrześcijanie
Znajdują w niej upodobanie?
Mój Boże! Uczciwość jest tak droga wszak!
Niejeden pomysł szatana
Wygląda anielsko,
lecz oto w skórze barana
Tkwi wilcze cielsko.
Cóż bardziej gorszyć może?
Obelgi, fałszywe sądzenie,
Przeklinanie i niszczenie
Powszechne jest wszędzie.
Dziś jest tam, jutro tu będzie.
Ratuj mnie przed tym, dobry Boże!

Treu und Wahrheit sey der Grund
Aller deiner Sinnen.
Wie von aussen Wort und Mund/
Sey das Hertz von innen.
Gütig seyn  und tugendreich
Macht uns GOtt und Engeln gleich.

Wierność, prawda, to podstawa,
Na nich masz budować.
Jak na zewnątrz twoje słowa
Tak niech dusza będzie prawa.
Bo człowiek żyjący w cnocie
Podobny Bożej istocie.

        O GOTT/ du  frummer GOtt/ du
Brunnquell  aller  Gaben /  ohn  den
nichts ist / was ist/ von dem wir alles
haben/  gesunden Leib gieb mir / und
daß in solchem Leib ein unverletzte
Seel/ und rein Gewissen bleib.

O Boże, Panie mój,
Źródło łask niesłychanych,
Bez Ciebie nie ma nic,
Od ciebie wszystko mamy.
Daj zdrowe ciało mi,
W schronienie zamień je,
Gdzie mieszka Dusza i
Czyste sumienie me.

Es ist nichts Gesundes an meinem Leibe
vor deinem Dräuen und ist kein Friede
in meinen Gebeinen vor meiner Sünde.

„Nie ma ani cząstki zdrowej na moim ciele w obliczu rozgniewania Twego, nie ma odpoczynku moim kościom w obliczu mego grzechu"

Die ganze Welt ist nur ein Hospital,
Wo Menschen von unzählbar großer Zahl
Und auch die Kinder in der Wiegen
An Krankheit hart darniederliegen.
Den einen quälet in der Brust
Ein hitzges Fieber böser Lust;
Der andre lieget krank
An eigner Ehre hässlichem Gestank;
Den dritten zehrt die Geldsucht ab
Und stürzt ihn vor der Zeit ins Grab.
Der erste Fall hat jedermann beflecket
Und mit dem Sündenaussatz angestecket.
Ach! dieses Gift durchwühlt auch meine Glieder.
Wo find ich Armer Arzenei?
Wer stehet mir in meinem Elend bei?
Wer ist mein Arzt, wer hilft mir wieder?

Cały świat jest tylko szpitalem,
Gdzie ludzi pokolenia całe,
Także w kołyskach dzieci małe,
Leżą śmiertelnie zachorzałe.
Więc tutaj dręczy pierś jednego
Gorączka pożądania złego.
A drugi w smrodzie leży cały,
To jest choroba własnej chwały.
Trzeciego żre chciwość pieniądza,
Przedwcześnie go do grobu strąca.
Każdy jest pierwszym upadkiem splamiony,
1 trądem grzechu zarażony.
Ta trucizna także me członki poraża.
Ach, gdzie lekarstwo znajdzie się?
Kto w mojej biedzie wesprze mnie?
Gdzie znaleźć mogę ja lekarza?

Ach, wo hol ich Armer Rat?
Meinen Aussatz, meine Beulen
Kann kein Kraut noch Pflaster heilen
Als die Salb aus Gilead.
Du, mein Arzt, Herr Jesu, nur
Weißt die beste Seelenkur.

Ach! Któż radę dać mi zdoła?
Mego trądu i rozkładu
Nie wyleczą żadne zioła,
Tylko maści z Gileadu.
Tylko Jezus jest lekarzem,
Duszy On kurację wskaże.

O Jesu, lieber Meister,
Zu dir flieh ich;
Ach, stärke die geschwächten Lebensgeister!
Erbarme dich,
Du Arzt und Helfer aller Kranken,
Verstoß mich nicht
Von deinem Angesicht!
Mein Heiland, mache mich von Sündenaussatz rein,
So will ich dir
Mein ganzes Herz dafür
Zum steten Opfer weihn
Und lebenslang vor deine Hülfe danken.

O Jezu, mój Panie,
W Tobie ma otucha.
Ach, wzmocnij osłabionego życia mego ducha!
Miej że nade mną zmiłowanie
Wszystkich chorych lekarzu i wspomożycielu,
Nie odrzucaj mnie, chorego.
Od oblicza Twego!
I oczyść mnie z trądu grzechu, o mój Zbawicielu.
A jako me podziękowanie
Przyjmij me serce cale, Panie,
Które na zawsze chcę Ci ofiarować;
Przez całe życie Ci dziękować.

Öffne meinen schlechten Liedern,
Jesu, dein Genadenohr!
Wenn ich dort im höhern Chor
Werde mit den Engeln singen,
Soll mein Danklied besser klingen.

Otwórz na me marne pieśni
Swojej łaski ucho, Panie!
A gdy kiedyś będę w górze
Śpiewał w Twym anielskim chórze,
Lepiej zabrzmi me śpiewanie.

Ich will alle meine Tage
Rühmen deine starke Hand,
Dass du meine Plag und Klage
Hast so herzlich abgewandt.
Nicht nur in der Sterblichkeit
Soll dein Ruhm sein ausgebreit':
Ich wills auch hernach erweisen
Und dort ewiglich dich preisen.

Chcę przez moje życie całe
Chwalić moc Twych dobrych rąk,
Sławić Twoje serce stale,
Co ocala mnie od mąk.
Nie tylko na ziemi tej
Chciałbym służyć chwale Twej,
Lecz, gdy zmartwychwstaną kości,
Pragnę sławić Cię w wieczności.

Ach wie flüchtig, ach wie nichtig
Ist der Menschen Leben!
Wie ein Nebel bald entstehet
Und auch wieder bald vergehet,
So ist unser Leben, sehet!

Ach, jak marny, jak nietrwały
Żywot jest człowieka!
Tak jak mgła, co wstaje z rana
I przez wiatr jest wnet rozwiana,
Taki los też czeka na nas.

So schnell ein rauschend Wasser schießt,
So eilen unser Lebenstage.

Die Zeit vergeht, die Stunden eilen,
Wie sich die Tropfen plötzlich teilen,
Wenn alles in den Abgrund schießt.

Jak bystra woda do morza podąża,
Tak rączo biegną nasze dni.

Ucieka nasz czas i chwile mijają,
Jak spadające krople znikają,
Gdy wszystko w otchłań się pogrąża.

Die Freude wird zur Traurigkeit,
Die Schönheit fällt als eine Blume,
Die größte Stärke wird geschwächt,
Es ändert sich das Glücke mit der Zeit,
Bald ist es aus mit Ehr und Ruhme,
Die Wissenschaft und was ein Mensche dichtet,
Wird endlich durch das Grab vernichtet.

Nie ma radości, co by się w żałość nie zmieniła.
Czas kwiaty niszczy i piękność nietrwałą;
W słabość popadnie największa siła.
Brak w świecie szczęścia, co by się ostało.
Tak też się stanie z każdą ziemską chwalą.
Nauka, sztuka, to co człowiek stworzy,
Zniknie, gdy tylko grób się dlań otworzy.

An irdische Schätze das Herze zu hängen,
Ist eine Verführung der törichten Welt.

Wie leichtlich entstehen verzehrende Gluten,
Wie rauschen und reißen die wallenden Fluten,
Bis alles zerschmettert in Trümmern zerfällt.

Związanie się sercem z ziemskimi skarbami,
Pokusą, przez którą świat zwabić nas chce.

Jak łatwo powstają trawiące płomienie,
Jak huczą i walą powodzi strumienie,
Tak wszystko w ruinę musi rozpaść się.

Die höchste Herrlichkeit und Pracht
Umhüllt zuletzt des Todes Nacht.
Wer gleichsam als ein Gott gesessen,
Entgeht dem Staub und Asche nicht,
Und wenn die letzte Stunde schläget,
Dass man ihn zu der Erde träget,
Und seiner Hoheit Grund zerbricht,
Wird seiner ganz vergessen.

Najwyższy splendor, największą moc
Otuli w końcu śmierci noc.
Kto sobie nawet jak Bóg poczyna
W proch i popioły się zamieni,
A gdy ostatnia przyjdzie godzina,
I kiedy złożą go do ziemi.
Przyczyna jego chwały padnie,
I całkiem go zapomną snadnie.

Ach wie flüchtig, ach wie nichtig
Sind der Menschen Sachen!
Alles, alles, was wir sehen,
Das muss fallen und vergehen.
Wer Gott fürcht', bleibt ewig stehen.

Ach jak marne, jak nietrwale
Wszystkie rzeczy w świecie!
Taki tylko się ostoi
I do niebios też podwoi
Pójdzie, Kto się Boga boi.

Wer weiß, wie nahe mir mein Ende?

Sopran
Das weiß der liebe Gott allein,
Ob meine Wallfahrt auf der Erden
Kurz oder länger möge sein.

Hin geht die Zeit, her kommt der Tod,

Alt
Und endlich kommt es doch so weit,
Dass sie zusammentreffen werden.

Ach, wie geschwinde und behände
Kann kommen meine Todesnot!

Tenor
Wer weiß, ob heute nicht
Mein Mund die letzten Worte spricht.
Drum bet ich alle Zeit:

Mein Gott, ich bitt durch Christi Blut,
Machs nur mit meinem Ende gut!

Kto wie, jak blisko me skonanie?

Sopran:
Wiedzieć to jest rzeczą Boga,
Krótka czy długa ma Doń droga,
Jak długie me pielgrzymowanie.

Odchodzi czas, śmierć zbliża się.

Alt:
I kiedyś w końcu to się stanie,
Kiedyś nastąpi ich spotkanie.

Jak prędko, ach jak niespodzianie
Zagłada może trafić mnie.

Tenor:
I nie wiem, czy nie tego dnia,
Ostatnie słowo rzeknę ja,
Wnoszę do Pana więc błaganie:

O spraw, dla Chrystusowej krwi,
Mój Boże, dobre zejście mi.

Mein Leben hat kein ander Ziel,
Als dass ich möge selig sterben
Und meines Glaubens Anteil erben;
Drum leb ich allezeit
Zum Grabe fertig und bereit,
Und was das Werk der Hände tut,
Ist gleichsam, ob ich sicher wüsste,
Dass ich noch heute sterben müßte:
Denn Ende gut, macht alles gut!

Me życie celu nie ma innego,
Niż żebym zgon szczęśliwy miał,
Bym odziedziczył wiary dział;
Dlatego żyję w gotowości,
By w grób położyć moje kości,
A dzieła rąk mych myśl ta łączy:
Czyń tak, jakbyś był przekonany,
Ze jeszcze dziś będziesz stąd zabrany,
Bo: Wszystko dobre, co się dobrze kończy!

Willkommen! will ich sagen,
Wenn der Tod ans Bette tritt.

Fröhlich will ich folgen, wenn er ruft,
In die Gruft,
Alle meine Plagen
Nehm ich mit.

Witaj! Tak chcę powiedzieć,
Gdy śmierć przy łożu stanie.

Z radością pójdę tam, gdzie ona mnie powiedzie:
Pod grobu kamień.
A zgryzoty me
Też tam złożyć chcę.

Ach, wer doch schon im Himmel wär!
Ich habe Lust zu scheiden
Und mit dem Lamm,
Das aller Frommen Bräutigam,
Mich in der Seligkeit zu weiden.
Flügel her!
Ach, wer doch schon im Himmel wär!

Ach! Gdybym tak mógł być już w niebie!
Ze światem pragnę już rozłąki.
Chciałbym, Baranku, spotkać Ciebie,
Coś oblubieńcem jest Kościoła,
Prowadź mnie na niebieskie łąki.
Skrzydeł! - wołam.
Ach! Gdybym tak mógł być już w niebie!

Gute Nacht, du Weltgetümmel!

Jetzt mach ich mit dir Beschluss;
Ich steh schon mit einem Fuß
Bei dem lieben Gott im Himmel.

Zgiełku świata, dobrej nocy!

Dziś spokojnie żegnam ciebie;
Jestem jedną nogą w niebie,
W kochanego Boga mocy.

Welt, ade! ich bin dein müde,
Ich will nach dem Himmel zu,
Da wird sein der rechte Friede
Und die ewge, stolze Ruh.
Welt, bei dir ist Krieg und Streit,
Nichts denn lauter Eitelkeit,
In dem Himmel allezeit
Friede, Freud und Seligkeit.

Żegnaj świecie! Jam znużony.
Ja do nieba iść już chcę.
Tam pokój błogosławiony,
Tam też radość czeka mnie.
Świecie, niesiesz tylko bój,
Tyś próżności marnej zdrój.
W niebie zaś na wieczny czas
Radość, pokój czeka nas.

GOtt Lob ! nun geht das Jahr zu Ende.
   Das neue rücket schon heran.
   Gedencke/ meine Seele / dran/
   Wieviel dir deines GOttes Hände
   Im alten Jahre Guts gethan.
   Stimm‘ ihm ein frohes Danck=Lied an.
   So wird er ferner dein gedencken /
   Und mehr zum neuen Jahre schencken.

Pochwalon Bóg! Już rok dobiega kresu swego,
A nowy stoi już u progu.
Wspomnij! Podziękuj duszo Bogu
Za to, co zrobił ci dobrego
Swą ręką w roku tym,
I Mu dziękczynny śpiewaj hymn,
A będzie cię Bóg w swej pamięci miał,
i w nowym roku większe dary słał.

     Nun lob /mein Seel/den Herren/was in
mir ist/den Namen seinSein Wohlthat thut
ermehren.   Vergiß es nicht /  o Hertze mein.
Hat dir dein Suend vergeben  /  und heilt
dein Schwachheit groß.    Er rett dein ar=
mes Leben /  nimmt dich in seinen Schooß.
Mit reichen Trost beschüttet / verjüngt dem
Adler gleich.  Der König schafft Recht  /  be=
Hütet die leid’n in seinem Reich.

Chwal, duszo moja, Pana,
Chcę cały imię święte czcić!
Bo dobroć Jego znana,
Masz, wdzięczne serce, Jemu żyć!
On ci odpuszcza winy,
Choroby leczy twe,
Przebacza grzeszne czyny
I laską wieńczy cię!
A w życiu, jak u orła
Odnawia młodość nam.
Pan sprawiedliwie woła,
Prawości strzeże sam.

So spricht der HErr :  Es soll mir eine Lust seyn/
daß ich ihnen guts thun soll  /  und ich will sie in die=
sem Lande pflantzen treulich vom gantzem Hertzen/
und von gantzer Seelen.       Jer. XXXII. 41.

Tak mówi Pan: I będę się radował z nich, i dobrze im czynił; na stałe osadzę ich w tej ziemi, z całego serca i z całej duszy.

GOtt ist ein Quell/ wo lauter Güte fleusst.
GOtt ist ein Licht wo lauter Gnade scheinet.
GOtt ist ein Schatz /  der lauter Seegen heisst.
GOtt ist ein Herr ders treu=und hertzlich meinet.
Wer ihn im Glauben liebt/ in Liebe kindlich ehrt/
Sein Wort von Hertzen hört/
Und sich von bösen Wegen kehrt/
Dem giebt er sich mit allen Gaben.
Wer GOtt hat /   der muß alles haben.

Nasz Bóg jest źródłem, dobroć z Niego płynie.
Nasz Bóg jest światłem, jasnej łaski zdrojem.
Nasz Bóg jest skarbem, który nie zaginie.
Nasz Bóg jest panem, dba o sługi swoje.
Kto Go jak dziecię czci i w wierze Go miłuje,
Kto słowo Jego w sercu zachowuje,
Kto się od złego odżegnuje,
Temu Bóg dary obfite da,
Bo wszystko ma, kto Boga ma.

      Gott hat uns im heuringen Jahre gesegnet/
      Daß Wohlthun und Wohlseyn einander be=
                                             gegnet.
      Wir loben ihn Hertzlich.Und bitten darneben:
      Er woll‘ auch ein glückliches Neues Jahr ge=
                                                  ben.
      Wir hoffens von seiner beharrlichen Güte/
      Und preisens im Voraus mit danckbahrn Ge=
                                                 müthe.

Bóg nam błogosławił ubiegły rok cały,
Tak, że się dobre czyny ze szczęściem spotkały.
Chwalimy Go za to i prosimy wraz.
By znów dobrym rokiem chciał obdarzyć nas.
Na dobroć Jego wieczną wszak nadzieję mamy,
I z góry Go wdzięcznym sercem wychwalamy.

    All solch dein Güt wir preisen/ Vater ins
Himmels Thron/ die du uns thust beweisen
durch Christum deinen Sohn.     Und bitten
ferner dich/   gib uns ein friedsam Jahre/vor
allem Leid bewahre/und nehr uns mildiglich.

Chwalimy dobro całe,
Ojcze, coś w niebie tam,
Które tu okazałeś
Poprzez Chrystusa nam.
Prosimy Cię w ten czas,
Daj rok pokoju Twego,
Od cierpień uchroń nas,
Daj chleba powszedniego!

Wir danken dir, Gott, wir danken dir
und verkündigen deine Wunder.

„Wysławiamy Cię, Boże, wysławiamy.
Wzywamy imienia Twego,
opowiadamy cuda Twoje." 

Halleluja, Stärk und Macht
Sei des Allerhöchsten Namen!

Zion ist noch seine Stadt,
Da er seine Wohnung hat,
Da er noch bei unserm Samen
An der Väter Bund gedacht.

Alleluja, siła, moc
Niech Imieniem będą Pana!

Jego miasto, Syjon, trwa,
Tam On swe mieszkanie ma;
Obietnica ojcom dana.
Wobec dzieci wciąż ma moc. 

Gottlob! es geht uns wohl!
Gott ist noch unsre Zuversicht,
Sein Schutz, sein Trost und Licht
Beschirmt die Stadt und die Paläste,
Sein Flügel hält die Mauern feste.
Er lässt uns allerorten segnen,
Der Treue, die den Frieden küsst,
Muss für und für
Gerechtigkeit begegnen.
Wo ist ein solches Volk wie wir,
Dem Gott so nah und gnädig ist!

Pochwalon Bóg!
Dobrze nam się wiedzie.
Bóg wciąż naszą jest ostoją.
W Jego łasce, w świetle stoją
Nasze domy z pałacami.
Mury Pan chroni skrzydłami,
I nam błogosławi wszędzie,
Pokój, wierność tu całuje.
Której w bród
Sprawiedliwość dodana będzie.
Gdzież jest inny taki lud,
Którego Bóg tak miłuje. 

Gedenk an uns mit deiner Liebe,
Schleuß uns in dein Erbarmen ein!

Segne die, so uns regieren,
Die uns leiten, schützen, führen,
Segne, die gehorsam sein!

Wspomnij na nas w swej miłości.
Obejmij litością Twą.

Błogosław tych, którzy kierują,
Rządzą i władzę sprawują,
I tych co posłuszni są.

Vergiß es ferner nicht, mit deiner Hand
Uns Gutes zu erweisen;
So soll
Dich unsre Stadt und unser Land,
Das deiner Ehre voll,
Mit Opfern und mit Danken preisen,
Und alles Volk soll sagen:
Amen!

Do tego nie zapomnij by Twoją ręką,
Panie,Dobrem nas szczodrze
obdarować.
Chwalić Cię będzie miasto i wielbić kraj nasz cały,
Który wszak pełen jest Twej chwały,
Sławić Cię będzie i dziękować,
"A cały lud powie:
Amen!"

Halleluja, Stärk und Macht
Sei des Allerhöchsten Namen!

Alleluja, siła, moc
Niech Imieniem będą Pana! 

     Sey Lob und Preiß mit Ehren
GOtt Vater / Sohn / und heil’gen
Geist!  Der woll‘ in uns vermehren /
was er uns aus Genad verheist. Daß
wir ihm fest vertrauen/ gäntzlich uns
laß’n auf ihn /  von Hertzen auf ihn
bauen.    Stets uns’r Hertz /  Muth
und Sinn ihm tröstlich soll anhan=
gen.  Darauf sing’n wir zur Stund
Amen ! wir werd’ns erlangen / gläu=
b’n wir aus Hertzens Grund.

Niech dziś ma cześć i chwalę:
Bóg - Ojciec, Syn i Święty Duch!
Niech w nas rozmnaża dalej,
Co nam zapewnił z łaski już!
Zaufać Jem u chcemy
I na Nim oprzeć się,
Więc serca Mu niesiemy,
Odwagę, zmysły swe.
Zaśpiewaj Panu dzisiaj,
Niech „amen " woła brat!
Dojedziemy celu życia
We wierze w nowy świat. 

Freue dich, erlöste Schar,
Freue dich in Sions Hütten!

Dein Gedeihen hat itzund
Einen rechten festen Grund,
Dich mit Wohl zu überschütten.

Ciesz się, zbawionych zastępie,
Ciesz się w Syjonu namiocie!

Teraz już pomyślność twa
Pewny grunt pod sobą ma,
W dobrym cię zachowa bycie. 

Wir haben Rast,
Und des Gesetzes Last
Ist abgetan.
Nichts soll uns diese Ruhe stören,
Die unsre liebe' Väter oft
Gewünscht, verlanget und gehofft.
Wohlan,
Es freue sich, wer immer kann,
Und stimme seinem Gott zu Ehren
Ein Loblied an,
Und das im höhern Chor,
Ja, singt einander vor!

Odpoczną nasze ramiona,
Gdyż ciężkie zakonu brzemiona
Możemy porzucić.
Pokoju owego nie zdoła nic zakłócić,
Którego ojcowie nasi sobie życzyli,
Na który nadzieję wciąż żywili.
Więc zaczynajmy,
Niech się raduje, kto tylko może
I wznosząc dzięki chwale Bożej
Pochwalną pieśń śpiewajmy.
Wielkim chórem wyśpiewujmy;
Na wyprzódki intonujmy. 

Gelobet sei Gott, gelobet sein Name,
Der treulich gehalten Versprechen und Eid!

Sein treuer Diener ist geboren,
Der längstens darzu auserkoren,
Dass er den Weg dem Herrn bereit'.

Pochwalon Bóg i Jego imię,
Bóg, co przysięgi dotrzymuje.

Gdyż wierny sługa jest narodzony,
Który do tego jest przeznaczony.
Że drogę Pańską przygotuje. 

Der Herold kömmt und meldt den König an,
Er ruft; drum säumet nicht
Und macht euch auf
Mit einem schnellen Lauf,
Eilt dieser Stimme nach!
Sie zeigt den Weg, sie zeigt das Licht,
Wodurch wir jene selge Auen
Dereinst gewisslich können schauen.

Herold nadchodzi i Króla obwieszcza przybycie,
I wola; Dlatego się nie ociągajcie,
W drogę wyruszajcie,
Skwapliwie bieżajcie,
Za głosem owym podążajcie!
On wam wskazuje drogę, światio ma zapalone.
Byście ujrzeli łąki błogosławione,
I oglądali je w zachwycie. 

Kommt, ihr angefochtnen Sünder,
Eilt und lauft, ihr Adamskinder,
Euer Heiland ruft und schreit!

Kommet, ihr verirrten Schafe,
Stehet auf vom Sündenschlafe,
Denn itzt ist die Gnadenzeit!

Przyjdźcie strapieni,grzesznicy,
Adama dzieci, śmiertelnicy.
To wasz Zbawca wola was:

Owce zbłąkane, chodźcie tu,
Obudźcie się już z grzechów snu,
Oto jest już laski czas. 

Eine Stimme lässt sich hören
In der Wüste weit und breit,
Alle Menschen zu bekehren:
Macht dem Herrn den Weg bereit,
Machet Gott ein ebne Bahn,
Alle Welt soll heben an,
Alle Täler zu erhöhen,
Dass die Berge niedrig stehen.

Głos nas na pustyni budzi,
Głos na puszczy woła nas,
By nawrócić wszystkich ludzi:
Drogę wyprostować czas,
Którą już nadchodzi Pan.
Przeto czynić trzeba nam,
By się góry poniżyły,
A doliny wyższe były. 

So bist du denn, mein Heil, bedacht,
Den Bund, den du gemacht
Mit unsern Vätern, treu zu halten
Und in Genaden über uns zu walten;
Drum will ich mich mit allem Fleiß
Dahin bestreben,
Dir, treuer Gott, auf dein Geheiß
In Heiligkeit und Gottesfurcht zu leben.

Przeto, Zbawicielu, wierzę,
Że zawarte raz przymierze,
Z ojcami naszymi, raczysz zachować,
Łaskawie nad nami będziesz panować.
Stąd podjąć chcę każde staranie,
Wszelkie pokonać chcę trudności,
Aby ze względu na Twe przykazanie
W bojaźni żyć oraz w świętości. 

Ich will nun hassen
Und alles lassen,
Was dir, mein Gott, zuwider ist.

Ich will dich nicht betrüben,
Hingegen herzlich lieben,
Weil du mir so genädig bist.

Wszystko odrzucę,
Wszystko porzucę,
Co Tobie się sprzeciwić może.

I nie chcę Cię frasować,
Lecz serdecznie miłować,
Gdyż łaskaw jesteś mi, o Boże. 

Und obwohl sonst der Unbestand
Den schwachen Menschen ist verwandt,
So sei hiermit doch zugesagt:
Sooft die Morgenröte tagt,
Solang ein Tag den andern folgen lässt,
So lange will ich steif und fest,
Mein Gott, durch deinen Geist
Dir ganz und gar zu Ehren leben.
Dich soll sowohl mein Herz als Mund
Nach dem mit dir gemachten Bund
Mit wohlverdientem Lob erheben.

I chociaż to raczej niestałość
Ludziom jest słabym przyrodzona,
To oto obiecać tak mam śmiałość:
Dopóki wstaje jutrzenka czerwona,
Jak długo dzień po dniu się zmienia,
Tak długo pragnę bez wątpienia,
Mój Boże, poprzez Ducha Twego
Żyć tylko dla Twej wielkiej chwały,
Tobie ustami i sercem otwartym,
Zgodnie z przymierzem z Tobą zawartym, Słusznie zamierzam wznosić pochwały. 

Eilt, ihr Stunden, kommt herbei,
Bringt mich bald in jene Auen!

Ich will mit der heilgen Schar
Meinem Gott ein' Dankaltar
In den Hütten Kedar bauen,
Bis ich ewig dankbar sei.

Przyjdź, godzino, czekam ciebie,
Na łąki błogie poprowadź.

Chcę wśród świętej społeczności
Bogu ołtarz mej wdzięczności
W namiotach Kedaru budować;
Na wieki wdzięcznym być w niebie. 

Geduld, der angenehme Tag
Kann nicht mehr weit und lange sein,
Da du von aller Plag
Der Unvollkommenheit der Erden,
Die dich, mein Herz, gefangen hält,
Vollkommen wirst befreiet werden.
Der Wunsch trifft endlich ein,
Da du mit den erlösten Seelen
In der Vollkommenheit
Von diesem Tod des Leibes bist befreit,
Da wird dich keine Not mehr quälen.

Nadejdzie ów dzień, więc cierpliwości;
Ten dzień nie może być odległy, 
Gdy ty, o serce me, tu plagom podległe.
Żyjące w ziemskiej niedoskonałości,
Która cię trzyma w swoim więzieniu,
Zostaniesz całkiem wyzwolone;
Zadość się stanie twemu życzeniu,
I razem z duszami, co są już zbawione
W niebieskiej doskonałości,
Uwolnione od śmierci ciała,
Trosk żadnych już nie będziesz znało. 

Freude dich, geheilgte Schar,
Freue dich in Sions Auen!

Deiner Freude Herrlichkeit,
Deiner Selbstzufriedenheit
Wird die Zeit kein Ende schauen.

Ciesz się więc, świętych zastępie,
Ciesz się na Syjonu niwach!

Nie ma końca radość twa,
A żywot, co wiecznie trwa,
W szczęściu będzie ci upływać. 

Der Himmel lacht! die Erde jubilieret
Und was sie trägt in ihrem Schoß;
Der Schöpfer lebt! der Höchste triumphieret
Und ist von Todesbanden los.
Der sich das Grab zur Ruh erlesen,
Der Heiligste kann nicht verwesen.

Śmieje się Niebo i Ziemia raduje!
I to, co łono jej zawiera!
Bo Stwórca żyje! Pan nasz tryumfuje
I więzy śmierci z siebie zdziera.
Najświętszy, co śmiał sam się w grób rzucić,
Nie może przecie w proch się obrócić! 

Erwünschter Tag! sei, Seele, wieder froh!
Das A und O,
Der erst und auch der letzte,
Den unsre schwere Schuld in Todeskerker setzte,
Ist nun gerissen aus der Not!
Der Herr war tot,
Und sieh, er lebet wieder;
Lebt unser Haupt, so leben auch die Glieder.
Der Herr hat in der Hand
Des Todes und der Hölle Schlüssel!
Der sein Gewand
Blutrot bespritzt in seinem bittern Leiden,
Will heute sich mit Schmuck und Ehren kleiden.

O wytęskniony dniu! Dusza ma świętuje to,
Że A i O,
Że Pierwszy i Ostatni,
Którego nasza ciężka wina
W śmierci więziennej trzymała wieży,
Wyrwał się z matni!
Nasz Pan już nie żył.
Lecz oto żyje! Śmierć go nie pokonała.
Gdy żyje głowa nasza, żyje reszta ciała!
I w swojej ręce klucz Pan świata
Do bram piekielnych, śmierci klucz trzyma.
Ten, czyja szata
Spryskana byłą krwią męki purpurową,
Przywdziewa dzisiaj chwały szatę nową.

Fürst des Lebens, starker Streiter,
Hochgelobter Gottessohn!

Hebet dich des Kreuzes Leiter
Auf den höchsten Ehrenthron?
Wird, was dich zuvor gebunden,
Nun dein Schmuck und Edelstein?
Müssen deine Purpurwunden
Deiner Klarheit Strahlen sein?

Książę życia! Boży synu!
Bohaterze doskonały!

Czy ma Cię drabina krzyża
Wznieść na tron najwyższej chwały?
Czy pęta, co Cię wiązały
Mają być Twoją ozdobą?
Muszą Twoje krwawe rany
Jasność Twą poświadczyć sobą? 

So stehe dann, du gottergebne Seele,
Mit Christo geistlich auf!
Tritt an den neuen Lebenslauf!
Auf! von des Todes Werken!
Lass, dass dein Heiland in der Welt,
An deinem Leben merken!
Der Weinstock, der jetzt blüht,
Trägt keine tote Reben!
Der Lebensbaum lässt seine Zweige leben!
Ein Christe flieht
Ganz eilend von dem Grabe!
Er lässt den Stein,
Er lässt das Tuch der Sünden
Dahinten
Und will mit Christo lebend sein.

Powstań więc, duszo Bogu oddana!
Z Chrystusem w duchu zmartwychwstań,
I życie nowe zacznij dla Pana.
Rzuć to, co martwe, duszo, wstań!
A to, że żyje w tobie Zbawiciel 
Niechaj poświadczy twoje życie.
Krzew winny, który dziś zakwita,
Nie będzie miał uschniętych gron.
Gałęzie wszak odżywia pień.
Uchodzi chrześcijanin
Od grobu w pośpiechu;
Zostawia kamień;
Zostawia chustę grzechu
Za sobą. 
Z Chrystusem wraz pragnie żyć on.

Adam muss in uns verwesen,
Soll der neue Mensch genesen,
Der nach Gott geschaffen ist.
Du musst geistlich auferstehen
Und aus Sündengräbern gehen,
Wenn du Christi Gliedmaß bist.

Musi w sercu Adam zgnić,
By człek nowy mógł tam żyć,
Którego sam Bóg stworzył.
Powstań z martwych więc człowieku,
Porzuć stare groby grzechu,
Byś w Chrystusa ciele ożył. 

Weil dann das Haupt sein Glied
Natürlich nach sich zieht,
So kann mich nichts von Jesu scheiden.
Muss ich mit Christo leiden,
So werd ich auch nach dieser Zeit
Mit Christo wieder auferstehen
Zur Ehr und Herrlichkeit
Und Gott in meinem Fleische sehen.

Tak, jak nie mogą same członki me
Żywota żadnego wieść bez swojej głowy,
Tak nic od Chrystusa nie odłączy mnie.
Gdy Jego cierpienia jam dzielić gotowy,
To kiedyś, po żałości czasie Zmartwychpowstanę z mym Zbawicielem
Do czci i chwały w ich pełnej krasie.
I Boga ujrzę w mym własnym ciele. 

Letzte Stunde, brich herein,
Mir die Augen zuzudrücken!
Lass mich Jesu Freudenschein
Und sein helles Licht erblicken,
Lass mich Engeln ähnlich sein!
Letzte Stunde, brich herein!

Przyjdź już, godzino wyczekiwana,
Aby zamknąć moje oczy!
Niech radosny blask chwały Pana
I jego światło mnie otoczy!
Aniołom dusza niech będzie zrównana!
Przyjdź już, godzino wyczekiwana! 

So fahr ich hin zu Jesu Christ,
Mein' Arm tu ich ausstrecken;
So schlaf ich ein und ruhe fein,
Kein Mensch kann mich aufwecken,
Denn Jesus Christus, Gottes Sohn,
Der wird die Himmelstür auftun,
Mich führn zum ewgen Leben.

Do Ciebie pójdę, Jezu mój.
Wyciągnę ręce, Boże.
Spokojnie zasnę, skończę bój;
Nikt zbudzić mnie nie może.
Bo Jezus Chrystus, Boży Syn,
Raj otwiera cierpieniem swym,
Obdarza życiem wiecznym. 

Liebster Jesu, mein Verlangen,
Sage mir, wo find ich dich?
Soll ich dich so bald verlieren
Und nicht ferner bei mir spüren?
Ach! mein Hort, erfreue mich,
Lass dich höchst vergnügt umfangen.

Miły Jezu, ma tęsknoto,
Powiedz mi, gdzie znajdę Cię?
Czy mam zaraz stracić Ciebie?
Nie czuć więcej obok siebie?
Ach! Zbawco rozraduj mnie,
Pozwól objąć Cię z ochotą. 

Was ists, dass du mich gesuchet?
Weißt du nicht, dass ich sein muss in dem,
das meines Vaters ist?

„Czemuś mnie szukał? Czyż nie wiedziałeś, że w tym, co jest Ojca mego, Ja być muszę?"

Hier, in meines Vaters Stätte,
Findt mich ein betrübter Geist.

Da kannst du mich sicher finden
Und dein Herz mit mir verbinden,
Weil dies meine Wohnung heißt.

Tu, w przybytku Ojca mego
Duch strapiony mnie zastanie.

Odnajdziesz mnie wszak w domu tym
I serce swe połączysz z mym,
Gdyż tu moje jest mieszkanie.

Seele (S)
Ach! heiliger und großer Gott,
So will ich mir
Denn hier bei dir
Beständig Trost und Hülfe suchen.

Jesus (B)
Wirst du den Erdentand verfluchen
Und nur in diese Wohnung gehn,
So kannst du hier und dort bestehn.

Seele
Wie lieblich ist doch deine Wohnung,
Herr, starker Zebaoth;
Mein Geist verlangt
Nach dem, was nur in deinem Hofe prangt.
Mein Leib und Seele freuet sich
In dem lebendgen Gott:
Ach! Jesu, meine Brust liebt dich nur ewiglich.

Jesus
So kannst du glücklich sein,
Wenn Herz und Geist
Aus Liebe gegen mich entzündet heißt.

Seele
Ach! dieses Wort, das itzo schon
Mein Herz aus Babels Grenzen reißt,
Fass' ich mir andachtsvoll in meiner Seele ein.

Dusza
Ach! Święty oraz wielki Boże,
Szukam dla siebie
Tutaj u Ciebie
Pociechy, pomocy oraz Twej laski.

Jezus
Jeżeli przeklniesz świata tego blaski,
Za cel obierzesz me mieszkanie,
To tam i tutaj się ostaniesz.

Dusza
Jak mile Twoje jest mieszkanie,
Zastępów mocny Panie!
Duch mój z tęsknotą wypatruje
Blasku, co jest na Twoim tylko dworze.
Ciało i Dusza się raduje
W Tobie, o żywy Boże;
Ach Jezu, me serce na wieki Cię miłuje. 

Jezus
Przeto szczęśliwa możesz być,
Kiedy istota twoja cala
Miłością szczerą do mnie pala.

Dusza
Ach! Słowo to, które już teraz
Z Babilonu świata serce me wydziera,
Pobożnie pragnę w sobie skryć.

beide
Nun verschwinden alle Plagen,
Nun verschwindet Ach und Schmerz.

Seele
Nun will ich nicht von dir lassen,

Jesus
Und ich dich auch stets umfassen.

Seele
Nun vergnüget sich mein Herz

Jesus
Und kann voller Freude sagen:

beide
Nun verschwinden alle Plagen,
Nun verschwindet Ach und Schmerz!

Dusza, Jezus
Znikajcie wszystkie cierpienia;
Znikaj bólu i żałości.

Dusza
Nie opuszczę Cię już więcej. 

Jezus
Obejmą cię moje ręce. 

Dusza
Serce doznaje już ukojenia.

Jezus
I możesz wołać w twej radości: 

Dusza, Jezus
Znikajcie wszystkie cierpienia!
Znikaj bólu i żałości!

Mein Gott, öffne mir die Pforten
Solcher Gnad und Gütigkeit,
Lass mich allzeit allerorten
Schmecken deine Süßigkeit!
Liebe mich und treib mich an,
Dass ich dich, so gut ich kann,
Wiederum umfang und liebe
Und ja nun nicht mehr betrübe.

Otwórz bramy mi, mój Boże,
Łaski i dobroci swej,
Abym wszędzie, w każdej porze
Smakował słodyczy Twej.
Kochaj i zagrzewaj mnie,
Abym z całej siły Cię
Znów w miłości obejmował,
Bym Cię odtąd nie frasował.

Allein zu dir, Herr Jesu Christ,
Mein Hoffnung steht auf Erden;
Ich weiß, dass du mein Tröster bist,
Kein Trost mag mir sonst werden.
Von Anbeginn ist nichts erkorn,
Auf Erden war kein Mensch geborn,
Der mir aus Nöten helfen kann.
Ich ruf dich an,
Zu dem ich mein Vertrauen hab.

W Tobie nadzieję tylko mam,
Jezu, wśród świata tego.
Tyś jako pocieszyciel dan,
I nie chcę mieć innego.
Nie zrodził się przez wieków wiek
Na ziemi tej ni jeden człek,
Który by z biedy wyrwał mnie.
Więc wołam Cię,
Któremu zaufałem wszak.

Mein Gott und Richter, willt du mich aus dem Gesetze fragen,
So kann ich nicht,
Weil mein Gewissen widerspricht,
Auf tausend eines sagen.
An Seelenkräften arm und an der Liebe bloß,
Und meine Sünd ist schwer und übergroß;
Doch weil sie mich von Herzen reuen,
Wirst du, mein Gott und Hort,
Durch ein Vergebungswort
Mich wiederum erfreuen.

Mój Boże i sędzio, czy chcesz mnie pytać o Twe przykazania?
Nie umiem odpowiedzieć, Panie,
Bo odrzec się sumienie wzbrania
Z tysiąca na jedno nawet pytanie.
Słabym na mej duszy i w miłości słaby,
A grzech mój przede mną postępuje.
Lecz, gdy go z serca pożałuję,
Wtenczas Ty, Boże mój łaskawy,
Przez Twe przebaczenia słowo
Rozradujesz mnie na nowo.

Wie furchtsam wankten meine Schritte,
Doch Jesus hört auf meine Bitte
Und zeigt mich seinem Vater an.

Mich drückten Sündenlasten nieder,
Doch hilft mir Jesu Trostwort wieder,
Dass er für mich genung getan.

Jak krok mój chwieje się, zatacza!
Lecz Jezus słucha i przebacza;
Swojemu Ojcu mnie przedstawia.

Choć uciskają mnie me grzechy,
Lecz wspiera mnie słowo pociechy
I Jego czyn, co mnie wybawia.

Mein Gott, verwirf mich nicht,
Wiewohl ich dein Gebot noch täglich übertrete,
Von deinem Angesicht!
Das kleinste ist mir schon zu halten viel zu schwer;
Doch, wenn ich um nichts mehr
Als Jesu Beistand bete,
So wird mich kein Gewissensstreit
Der Zuversicht berauben;
Gib mir nur aus Barmherzigkeit
Den wahren Christenglauben!
So stellt er sich mit guten Früchten ein
Und wird durch Liebe tätig sein.

Mój Boże, nie odrzucaj sługi złego,
Choć Twe przykazanie przekraczam codziennie,
Od oblicza Twego!
Najmniejsze z nich zachować staram się daremnie;
Lecz, gdy o nic innego prosić nie będę,
Jak tylko o pomoc Jezusa Pana,
Pokój w sumieniu mym zdobędę;
Pewność mi będzie dana.
Daj mi z ogromnej łaski Twej
Wiarę prawdziwą, proszę!
A Pan w miłości wielkiej swej
Owoców dobrych zniesie kosze.

Gott, der du die Liebe heißt,
Ach, entzünde meinen Geist,
Lass zu dir vor allen Dingen
Meine Liebe kräftig dringen!
Gib, dass ich aus reinem Triebe
Als mich selbst den Nächsten liebe;
Stören Feinde meine Ruh,
Sende du mir Hülfe zu!

Boże, co się miłością zwiesz,
Rozpal me serce, duszę też.
Ku Tobie niech dąży miłość moja cała;
Spraw, by o świecie zapomniała.
Daj, bym z serca całego Jak siebie miłował bliźniego.
A gdy wrogowie szkodzić chcą,
Ześlij Panie pomoc Twą.

Ehr sei Gott in dem höchsten Thron,
Dem Vater aller Güte,
Und Jesu Christ, sein'm liebsten Sohn,
Der uns allzeit behüte,
Und Gott dem Heiligen Geiste,
Der uns sein Hülf allzeit leiste,
Damit wir ihm gefällig sein,
Hier in dieser Zeit
Und folgends in der Ewigkeit.

Niechaj Bogu chwała będzie,
Ojcu dobra wszelkiego,
I Synowi, Panu wszędzie,
Co chroni nas od złego.
Duchowi Świętemu chwała;
Od Niego jest pomoc stała,
Abyśmy wierni byli im
Tu, w czasie tym,
Potem zaś już na wieczny czas.

O ewiges Feuer, o Ursprung der Liebe,
Entzünde die Herzen und weihe sie ein.

Lass himmlische Flammen durchdringen und wallen,
Wir wünschen, o Höchster, dein Tempel zu sein,
Ach, lass dir die Seelen im Glauben gefallen.

O ogniu przedwieczny, praźródło miłości,
Rozpal serca nasze i poświęć je sobie.

Niech nas przenikną ognie Twoje, Panie.
Bo chcemy, Najwyższy, świątynią być Tobie.
I w Duszach wierzących znajdź upodobanie!

Herr, unsre Herzen halten dir
Dein Wort der Wahrheit für:
Du willst bei Menschen gerne sein,
Drum sei das Herze dein;
Herr, ziehe gnädig ein.
Ein solch erwähltes Heiligtum
Hat selbst den größten Ruhm.

Panie, wszak serca pamiętają
Prawdę, którą w Twym Słowie mają.
Przebywasz u nas chętnie wielce,
Niech będzie Twoje moje serce,
Niechaj mieszkaniem będzie Pana.
Świątyni, co tak przez Cię wybrana
Najwyższa chwała będzie dana.

Wohl euch, ihr auserwählten Seelen,
Die Gott zur Wohnung ausersehn.

Wer kann ein größer Heil erwählen?
Wer kann des Segens Menge zählen?
Und dieses ist vom Herrn geschehn.

Szczęśliweście, wybrane dusze,
Które Bóg obrał na schronienie!

Tak wielkim szczęściem Jego dary!
Błogosławieństwa nie masz miary!
To wszystko Pana jest zrządzenie.

Erwählt sich Gott die heilgen Hütten,
Die er mit Heil bewohnt,
So muss er auch den Segen auf sie schütten,
So wird der Sitz des Heiligtums belohnt.
Der Herr ruft über sein geweihtes Haus
Das Wort des Segens aus:

Gdy już namioty wybrał Pan,
W których chce zagościć,
To je pobłogosławi sam.
Nagrodzi siedzibę świętości.
Nad domem, który sobie upodobał
Takie zawoła słowa:

Friede über Israel.
Dankt den höchsten Wunderhänden,
Dankt, Gott hat an euch gedacht.

Ja, sein Segen wirkt mit Macht,
Friede über Israel,
Friede über euch zu senden.

„Pokój nad Izraelem!"
Dziękujcie Jego cudownym rękom.
Bogu waszemu śpieszcie z podzięką!

On was pamięta, Słowem swym daje
Pokój nad Izraelem,
Pokój, co waszym udziałem się staje.

Geist und Seele wird verwirret,
Wenn sie dich, mein Gott, betracht'.

Denn die Wunder, so sie kennet
Und das Volk mit Jauchzen nennet,
Hat sie taub und stumm gemacht.

Umysł, dusza są zmieszane,
Gdy Cię, Boże, oglądają.

Bowiem wszystkie Twoje cudy,
Które wychwalają ludy,
Usta, uszy zamykają.

Ich wundre mich;
Denn alles, was man sieht,
Muss uns Verwundrung geben.
Betracht ich dich,
Du teurer Gottessohn,
So flieht
Vernunft und auch Verstand davon.
Du machst es eben,
Dass sonst ein Wunderwerk vor dir was Schlechtes ist.
Du bist
Dem Namen, Tun und Amte nach erst wunderreich,
Dir ist kein Wunderding auf dieser Erde gleich.
Den Tauben gibst du das Gehör,
Den Stummen ihre Sprache wieder,
Ja, was noch mehr,
Du öffnest auf ein Wort die blinden Augenlider.
Dies, dies sind Wunderwerke,
Und ihre Stärke
Ist auch der Engel Chor nicht mächtig auszusprechen.

Dziwuję się,
Bo wszystko, co człowiek dostrzec może
Jak cud musi go zadziwiać.
Lecz gdy rozważam Cię,
O, Chryste, wierny Boże,
To rozum chce
Się do ucieczki zrywać.
Przy Tobie nawet dzieła Twe
Mogą się, Panie, wydać złe.
To Tyś jest, o Synu Boży,
Według imienia, urzędu oraz Twego czynu
Największym źródłem podziwienia mego,
I nic na ziemi nie ma Ci równego.
Ty głuchemu dajesz słuch,
A niemym powraca mowa,
A do tego
Otwierasz nawet ślepym oczy mocą Twego słowa.
Tak, to są Twoje cuda,
A mocy ich
I chórom anielskim wyrazić się nie uda.

Gott hat alles wohlgemacht.
Seine Liebe, seine Treu
Wird uns alle Tage neu.
Wenn uns Angst und Kummer drücket,
Hat er reichen Trost geschicket,
Weil er täglich für uns wacht.
Gott hat alles wohlgemacht.

Wszystko dobrze sprawił Bóg!
Jego miłość, wierność Jego
Są wciąż z nami dnia każdego.
Gdy lęki nas trapią straszliwie,
On nas pociesza troskliwie;
Czuwa nad nami pośród trwóg.
Wszystko dobrze sprawił Bóg!

Ach, starker Gott, lass mich
Doch dieses stets bedenken,
So kann ich dich
Vergnügt in meine Seele senken.
Lass mir dein süßes Hephata
Das ganz verstockte Herz erweichen;
Ach! lege nur den Gnadenfinger in die Ohren,
Sonst bin ich gleich verloren.
Rühr auch das Zungenband
Mit deiner starken Hand,
Damit ich diese Wunderzeichen
In heilger Andacht preise
Und mich als Erb und Kind erweise.

Ach, mocny Boże, na prawdę ową
Daj mi otwarte uszy,
Ażebym mógł Ciebie na nowo
Zatopić w mojej duszy.
„Effata!" - niech to słodkie słowo
Me serce zatwardziałe skruszy;
Połóż na me uszy
Twej laski palec błogosławiony,
Inaczej jestem już zgubiony.
Języka mego dotknij się,
I mego dotknij podniebienia.
Abym cudowne znaki te
Chwalił w modlitwie wśród skupienia,
Dziedzicem i dzieckiem okazał się.

Ich wünsche nur bei Gott zu leben,
Ach! wäre doch die Zeit schon da,
Ein fröhliches Halleluja
Mit allen Engeln anzuheben.
Mein liebster Jesu, löse doch
Das jammerreiche Schmerzensjoch
Und lass mich bald in deinen Händen
Mein in martervolles Leben enden.

Chciałbym więc już do nieba wnijść.
Ach! Gdyby mógł już czas ten przyjść.
Ze będę Cię chwalił śpiewy radosnymi
Wraz z aniołami Twymi.
Najdroższy Jezu, zdejmij już
To bólu jarzmo. Już je skrusz!
Tak, abym rychło w ręce Twoje
Złożył bolesne życie moje!

Schwingt freudig euch empor zu den erhabnen Sternen,
Ihr Zungen, die ihr itzt in Zion fröhlich seid!
Doch haltet ein! Der Schall darf sich nicht weit entfernen,
Es naht sich selbst zu euch der Herr der Herrlichkeit.

Radośnie się wznieście ku gwiazdom wyniosłym
Języki Syjonu, co radość głosicie!
Lecz stójcie! Oddalić nie mogą się glosy!
Pan chwały się zbliża, przynosi wam życie.

Nun komm, der Heiden Heiland,
Der Jungfrauen Kind erkannt,
Des sich wundert alle Welt,
Gott solch Geburt ihm bestellt.

Zbawco pogan, przybądź już,
Synu Panny, Zbawco dusz,
Cały świat w podziwie ma,
Ze Bóg takie przyjście da.

Die Liebe zieht mit sanften Schritten
Sein Treugeliebtes allgemach.

Gleichwie es eine Braut entzücket,
Wenn sie den Bräutigam erblicket,
So folgt ein Herz auch Jesu nach.

To miłość nadchodzi, powolne jej kroki,
Łagodnie się wita ze swym oblubieńcem.

Bo jako się oblubienica
Swym ukochanym wnet zachwyca,
Tak za Jezusem idzie cale moje serce.

Zwingt die Saiten in Cythara
Und lasst die süße Musica
Ganz freudenreich erschallen,
Dass ich möge mit Jesulein,
Dem wunderschönen Bräutgam mein,
In steter Liebe wallen!
Singet,
Springet,
Jubilieret, triumphieret, dankt dem Herren!
Groß ist der König der Ehren.

Niechaj struny cytry brzmią,
Bo słodką muzyką tą
Wyraz dać chcę mej radości,
Ze mogę z Jezuskiem tym,
Cudnym oblubieńcem mym,
W wieczystej trwać miłości.
Skaczcie, grajcie,
Wyśpiewujcie, tryumfujcie,
Nieście dzięki!
Pan jest chwały królem wielkim.

Willkommen, werter Schatz!
Die Lieb und Glaube machet Platz
Vor dich in meinem Herzen rein,
Zieh bei mir ein!

Witaj skarbie jakże drogi!
Miłość ma wraz z wiarą moją
Mieszkanie Tobie szykują,
Przekrocz serca mego progi!

Der du bist dem Vater gleich,
Führ hinaus den Sieg im Fleisch,
Dass dein ewig Gott'sgewalt
In uns das krank Fleisch enthalt.

Równy Ojcu Panie mój,
Prowadź w ciele chlubny bój,
Byś swą mocą przemógł tam
Nasze chore ciała sam.

Auch mit gedämpften, schwachen Stimmen
Wird Gottes Majestät verehrt.

Denn schallet nur der Geist darbei,
So ist ihm solches ein Geschrei,
Das er im Himmel selber hört.

Także stłumione, słabe głosy
Wielbią majestat Twój, o Boże!

Jeśli duch nasz przy tym wola,
To krzyk rozlega się dokoła.
Ze w niebie go usłyszeć możesz.

Lob sei Gott, dem Vater, g'ton,
Lob sei Gott, sein'm eingen Sohn,
Lob sei Gott, dem Heilgen Geist,
Immer und in Ewigkeit!

Bogu Ojcu chwałę, cześć
I Synowi chciejmy nieść.
I Duch Święty niech ją ma -
Niech na wieki ona trwa!

Wer da gläubet und getauft wird, der wird selig werden.

,,Kto uwierzy i ochrzczony zostanie, będzie zbawiony''.

Der Glaube ist das Pfand der Liebe,
Die Jesus für die Seinen hegt.

Drum hat er bloß aus Liebestriebe,
Da er ins Lebensbuch mich schriebe,
Mir dieses Kleinod beigelegt.

Wiara poręką tu jest ninie.
Miłości Jezusa bez miary
Wpisałeś z miłości jedynie
Do księgi życia moje imię,
Dając mi klejnot wiary.

Herr Gott Vater, mein starker Held!
Du hast mich ewig vor der Welt
In deinem Sohn geliebet.
Dein Sohn hat mich ihm selbst vertraut,
Er ist mein Schatz, ich bin sein Braut,
Sehr hoch in ihm erfreuet.
Eia!
Eia!
Himmlisch Leben wird er geben mir dort oben;
Ewig soll mein Herz ihn loben.

O Boże, mocny grodzie mój,
Nim świat ten miał początek swój,
Już mnie umiłowałeś;
Syn Twój zapłacił za mnie krwią,
Oblubienicą nazwał swą.
W Nim wszystko darowałeś!
W Niebie z siebie
Skarb przedrogi, żywot błogi mi daruje,
Za to z serca Mu dziękuję.

Ihr Sterblichen, verlanget ihr,
Mit mir
Das Antlitz Gottes anzuschauen?
So dürft ihr nicht auf gute Werke bauen;
Denn ob sich wohl ein Christ
Muss in den guten Werken üben,
Weil es der ernste Wille Gottes ist,
So macht der Glaube doch allein,
Dass wir vor Gott gerecht und selig sein.

Czy pragniecie, o śmiertelni,
Wraz ze mną
Do Raju Boga wkroczyć krainy?
Nie liczcie na swe dobre czyny;
Bo choć chrześcijanin tak służbę pełni,
Ze się o dzieła dobre stara,
Gdyż takie jest Boga pragnienie,
To daje jednak tylko wiara
Przed Bogiem usprawiedliwienie

Der Glaube schafft der Seele Flügel,
Dass sie sich in den Himmel schwingt,
Die Taufe ist das Gnadensiegel,
Das uns den Segen Gottes bringt;
Und daher heißt ein selger Christ,
Wer gläubet und getaufet ist.

Wiara skrzydłami duszy jest,
I ją pod Niebo samo wznosi.
Pieczęcią łaski zaś jest chrzest,
Błogosławieństwo nam przynosi.
Przeto do chrześcijan należy,
Kto ochrzczon jest i mocno wierzy.

Den Glauben mir verleihe
An dein' Sohn Jesum Christ,
Mein Sünd mir auch verzeihe
Allhier zu dieser Frist.
Du wirst mir nicht versagen,
Was du verheißen hast,
Dass er mein Sünd tu tragen
Und lös mich von der Last.

Dodaj mi wiary, Panie,
Że Jezus to Syn Twój.
Okaż mi zmiłowanie.
Przebaczyć racz grzech mój.
Ty nie odmówisz przecie,
Wszak zaufałem Ci,
Ze On mój grzech poniesie,
Zdejmie brzemiona mi.

Aus tiefer Not schrei ich zu dir,
Herr Gott, erhör mein Rufen;
Dein gnädig Ohr neig her zu mir
Und meiner Bitt sie öffne!
Denn so du willt das sehen an,
Was Sünd und Unrecht ist getan,
Wer kann, Herr, vor dir bleiben?

Z głębokiej nędzy w grzechu mym
Do Ciebie wołam, Panie!
Ach, w miłosierdziu wielkim swym
Wysłuchaj me błaganie!
Bo jeśli chcesz nasz każdy błąd
Pod sprawiedliwy wziąć swój sąd,
Któż wtedy się ostoi?

In Jesu Gnade wird allein
Der Trost vor uns und die Vergebung sein,
Weil durch des Satans Trug und List
Der Menschen ganzes Leben
Vor Gott ein Sündengreuel ist.
Was könnte nun
Die Geistesfreudigkeit zu unserm Beten geben,
Wo Jesu Geist und Wort nicht neue Wunder tun?

W łasce Jezusa jest jedynie
Pocieszenie, przebaczenie,
Gdyż przez knowania szatana
Człowieka cale życie
Grzeszną ohydą jest w oczach Pana.
Co mogłoby
Modlitwie przydać radości ducha tak obficie,
Gdyby słowa, Duch Jezusa cudów nowych nie czyniły?

Ich höre mitten in den Leiden
Ein Trostwort, so mein Jesus spricht.

Drum, o geängstigtes Gemüte,
Vertraue deines Gottes Güte,
Sein Wort besteht und fehlet nicht,
Sein Trost wird niemals von dir scheiden!

Słyszę wśród mego cierpienia
Jezusa Słowo w tej godzinie.

Przeto, me serce, w którym trwoga,
Zaufaj już dobroci Boga,
Bo Słowo Jego nie przeminie,
Nigdy ci nie zbraknie Jego pocieszenia!

Ach! Dass mein Glaube noch so schwach,
Und dass ich mein Vertrauen
Auf feuchtem Grunde muss erbauen!
Wie ofte müssen neue Zeichen
Mein Herz erweichen?
Wie? kennst du deinen Helfer nicht,
Der nur ein einzig Trostwort spricht,
Und gleich erscheint,
Eh deine Schwachheit es vermeint,
Die Rettungsstunde.
Vertraue nur der Allmachtshand und seiner Wahrheit Munde!

Ach!
Wciąż mej wiary słaby gmach.
I ufność ma do Pana
na grząskim gruncie budowana!
Jak często nowe znaki zjawiać się muszą
Nim serce skruszą!
Jak często? Czy nie znasz Tego, co cię strzeże,
Tego, którego jedno słowo sprawia,
Ze oto zaraz się pojawia,
Nim twoja słabość to spostrzeże,
Godzina ratunku twego.
Zaufaj tylko wszechmocy Pana i świętej prawdzie Jego.

Wenn meine Trübsal als mit Ketten
Ein Unglück an dem andern hält,
So wird mich doch mein Heil erretten,
Dass alles plötzlich von mir fällt.
Wie bald erscheint des Trostes Morgen
Auf diese Nacht der Not und Sorgen!

Gdy jak łańcuchem smutek skuje
Nieszczęście jedno do drugiego,
To mnie mój Zbawca uratuje
I znikną co do ostatniego.
Świta poranek pocieszenia
Po nocy strachu i zwątpienia!

Ob bei uns ist der Sünden viel,
Bei Gott ist viel mehr Gnade;
Sein Hand zu helfen hat kein Ziel,
Wie groß auch sei der Schade.
Er ist allein der gute Hirt,
Der Israel erlösen wird
Aus seinen Sünden allen.

Choć ogrom wielki naszych win,
Możniejsza łaska Boska,
Choć grzeszny każdy ludzki czyn,
Ratować Jego troska.
On, dobry Pasterz, owce swe
Wybawić i odkupić chce
Od nieprawości wszelkich.

BRich dem hungrigen dein Brod.  Und die/ so
   im Elend sind/ führe ins Hauß.  So du einen
nacket siehest/ so kleide ihn/ und entzeuch dich nicht
von deinem Fleische. Esa. LVIII, 7.

Alsdenn wird dein Licht herfürbrechen wie die Morgenröte, und deine Besserung wird schnell wachsen, und deine Gerechtigkeit wird für dir hergehen, und die Herrlichkeit des Herrn wird dich zu sich nehmen.

„Ułamuj łaknącemu chleba twego, a ubogich wygnańców wprowadź do domu twego; ujrzyszli nagiego, przyodziej go, a przed ciałem swojem nie ukrywaj się. Tedy wyniknie jako zorza ranna światłość twoja, a zdrowie twoje prędko zakwitnie! i pójdzie przed tobą sprawiedliwość twoja, a chwała Pańska zbierze cię."

Der reiche Gott wirft seinen Überfluss
Auf uns, die wir ohn ihn auch nicht den Odem haben.
Sein ist es, was wir sind; er gibt nur den Genuss,
Doch nicht, dass uns allein
Nur seine Schätze laben.
Sie sind der Probestein,
Wodurch er macht bekannt,
Dass er der Armut auch die Notdurft ausgespendet,
Als er mit milder Hand,
Was jener nötig ist, uns reichlich zugewendet.
Wir sollen ihm für sein gelehntes Gut
Die Zinsen nicht in seine Scheuren bringen;
Barmherzigkeit, die auf dem Nächsten ruht,
Kann mehr als alle Gab ihm an das Herze dringen.

Rzucił nam dobry Bóg obfitość dóbr bez miary
Dla nas, którzyśmy życia tchnienie od Niego otrzymali.
Jego jest to, czym jesteśmy my.
Smakować możemy Jego dary,
Jednak nie tak, byśmy z nich sami korzystali.
Są kamieniem probierczym, przez który Bóg pokaże,
Ze biednym On także potrzeby darował.
Gdy ręką łagodną swą skierował
To czego oni potrzebują, ku nam aż w nadmiarze.
Od dobra użyczonego nam bez jakiejkolwiek miary
Odsetek nie zwracajmy wszak Bogu naszemu,
Bo miłosierdzie okazane bliźniemu
Jest milsze sercu Boga ponad inne dary. 

Seinem Schöpfer noch auf Erden
Nur im Schatten ähnlich werden,
Ist im Vorschmack selig sein.
Sein Erbarmen nachzuahmen,
Streuet hier des Segens Samen,
Den wir dorten bringen ein.

Być podobnym choć do cienia
Boga i Pana stworzenia,
W tym jest przedsmak Nieba dan.
Kto Bożą miłość naśladuje,
Tu błogosławieństwo rozsypuje,
Które zaniesiemy tam. 

Wohlzutun und mitzuteilen vergesset nicht; denn solche Opfer gefallen Gott wohl.

A dobroczynności i udzielania nie przepominajcie; albowiem się Bóg w takowych ofiarach kocha." 

Höchster, was ich habe,
Ist nur deine Gabe.
Wenn vor deinem Angesicht
Ich schon mit dem meinen
Dankbar wollt erscheinen,
Willt du doch kein Opfer nicht.

Panie, to co mam,
Ty mi dałeś sam.
Gdy przed Twym obliczem stanę
Niosąc, co od Ciebie dane,
Wdzięczny za Twe dary,
To nie będziesz chciał ofiary. 

Wie soll ich dir, o Herr, denn sattsamlich vergelten,
Was du an Leib und Seel mir hast zugutgetan?
Ja, was ich noch empfang, und solches gar nicht selten,
Weil ich mich jede Stund noch deiner rühmen kann?
Ich hab nichts als den Geist, dir eigen zu ergeben,
Dem Nächsten die Begierd, dass ich ihm dienstbar werd,
Der Armut, was du mir gegönnt in diesem Leben,
Und, wenn es dir gefällt, den schwachen Leib der Erd.
Ich bringe, was ich kann, Herr, lass es dir behagen,
Dass ich, was du versprichst, auch einst davon mög tragen.

Jak mam Ci, o Panie, odpłacić należycie,
Za to, coś ciału i duszy mej darował na ich drogę?
Tak, za to, co jeszcze otrzymałem przez całe moje życie,
Gdyż w godzinie każdej Tobą się chlubić mogę.
Nie mam nic, oprócz ducha, którego dać Ci chcę,
Bliźniemu być pomocnym - takie też mam pragnienie,
A biednym pragnę dać, czym obdarzyłeś mnie,
A moje ciało ziemi, gdy takie Twe zrządzenie.
Przynoszę to, co mogę, znajdź w tym upodobanie,
Bym na ostatku wziął to co przyrzekłeś, Panie. 

Selig sind, die aus Erbarmen
Sich annehmen fremder Not,
Sind mitleidig mit den Armen,
Bitten treulich für sie Gott.
Die behülflich sind mit Rat,
Auch, womöglich, mit der Tat,
Werden wieder Hülf empfangen
Und Barmherzigkeit erlangen.

Tym, co bliźnich swych miłują
Błogosławi dobry Bóg;
Ci, co biednym też współczują,
Modłą za nich się wśród trwóg,
Co potrafią radę dać,
Nawet razem w biedzie trwać -
Miłości doznają Pana
I pomoc będzie im dana. 

Darzu ist erschienen der Sohn Gottes,
dass er die Werke des Teufels zerstöre.

"A Syn Boży na to się objawił, aby zniweczyć dzieła diabelskie".

Das Wort ward Fleisch und wohnet in der Welt,
Das Licht der Welt bestrahlt den Kreis der Erden,
Der große Gottessohn
Verlässt des Himmels Thron,
Und seiner Majestät gefällt,
Ein kleines Menschenkind zu werden.
Bedenkt doch diesen Tausch, wer nur gedenken kann;
Der König wird ein Untertan,
Der Herr erscheinet als ein Knecht
Und wird dem menschlichen Geschlecht
- O süßes Wort in aller Ohren! -
Zu Trost und Heil geboren.

A ciałem się Słowo stało i pośród nas już mieszka.
A światłość świeci nad ziemi kręgiem całym.
Gdyż Boga Syn jednorodzony
Opuszcza Niebios trony.
Odrzucił swój majestat,
By dzieckiem stać się małym.
Pomnij na tę odmianę, kto tylko pomnieć chce.
Bo Król poddanym staje się.
Przemienił w człeka się prostego.
A dla rodzaju ludzkiego -
Jak słodkie jest tych słów znaczenie -
Zrodzon jest na pocieszenie.

Die Sünd macht Leid;
Christus bringt Freud,
Weil er zu Trost in diese Welt ist kommen.
Mit uns ist Gott
Nun in der Not:
Wer ist, der uns als Christen kann verdammen?

Grzech - bólem nam;
Radością - Pan,
Gdyż jest On tego świata pocieszeniem.
Z nami jest Bóg,
Czy ból, czy trud:
Któż skaże nas chrześcijan na potępienie?

Höllische Schlange,
Wird dir nicht bange?
Der dir den Kopf als ein Sieger zerknickt,
Ist nun geboren,
Und die verloren,
Werden mit ewigem Frieden beglückt.

Wężu piekielny,
Drzyj, boś śmiertelny.
Ten, który zetrze twoją głowę
Jest już zrodzony,
Dla zgubionych
Szczęście i pokój są już gotowe.

Die Schlange, so im Paradies
Auf alle Adamskinder
Das Gift der Seelen fallen ließ,
Bringt uns nicht mehr Gefahr;
Des Weibes Samen stellt sich dar,
Der Heiland ist ins Fleisch gekommen
Und hat ihr allen Gift benommen.
Drum sei getrost! betrübter Sünder.

Ten wąż, co się do raju wkradł
I wśród Adama dzieci
Do duszy ludzkiej wsączył jad,
Nie straszny jest już nam.
Niewiasty potomek już się zjawił,
Zbawiciel ciało przybrał sam.
Trucizny wszelkiej go pozbawił.
Pocieszcie się! Smutni grzesznicy!

Schüttle deinen Kopf und sprich:
Fleuch, du alte Schlange!
Was erneurst du deinen Stich,
Machst mir angst und bange?
Ist dir doch der Kopf zerknickt,
Und ich bin durchs Leiden
Meines Heilands dir entrückt
In den Saal der Freuden.

Podnieś głowę swą i mów:
Odejdź, stary wężu!
Kąsać mnie próbujesz znów?
Już cię wszak zwyciężył
Ten co łeb ci zmiażdżył sam.
Przez jego cierpienie
Już uciekłem ci i mam
Pokój i zbawienie.

Christenkinder, freuet euch!

Wütet schon das Höllenreich,
Will euch Satans Grimm erschrecken:
Jesus, der erretten kann,
Nimmt sich seiner Küchlein an
Und will sie mit Flügeln decken.

Dzieci Boże, cieszcie się.

Choć piekło cale złością wrze,
Choć szatan was przestraszyć chce,
Jezus, który was pamięta
Przygarnie swoje pisklęta,
I pod skrzydła weźmie swe.

Jesu, nimm dich deiner Glieder
Ferner in Genaden an;
Schenke, was man bitten kann,
Zu erquicken deine Brüder:
Gib der ganzen Christenschar
Frieden und ein selges Jahr!
Freude, Freude über Freude!
Christus wehret allem Leide.
Wonne, Wonne über Wonne!
Er ist die Genadensonne.

Jezu, ujmij się za nami;
Chcemy w łasce Twojej trwać.
Czego prosim, racz nam dać,
By pokrzepić nas znakami,
I chrześcijańskiej trzódce swej
Pokój, dobry rok dać chciej.
Radość, radość nad radości!
Chrystus broni przed cierpieniem.
Błogość, błogość nad błogości!
On jest słońcem i zbawieniem.

Jesu, nun sei gepreiset
Zu diesem neuen Jahr
Für dein Güt, uns beweiset
In aller Not und G'fahr,
Dass wir haben erlebet
Die neu fröhliche Zeit,
Die voller Gnaden schwebet
Und ewger Seligkeit;
Dass wir in guter Stille
Das alt Jahr habn erfüllet.
Wir wolln uns dir ergeben
Itzund und immerdar,
Behüte Leib, Seel und Leben
Hinfort durchs ganze Jahr!

Chwalimy, Jezu, Ciebie,
Sławimy w nowy rok,
Ze o nas dbasz w potrzebie,
Że bronisz nas co krok;
Że znów przeżywać możem
Nowej radości czas,
Łaski twej pełen, Boże,
Co tak raduje nas;
Że w ciszy i bez boju
Upłynął rok w pokoju.
Tobie powierzyć chcemy
Odtąd nasz każdy krok.
Opieki twej pragniemy
Przez cały nowy rok.

Lass uns, o höchster Gott, das Jahr vollbringen,
Damit das Ende so wie dessen Anfang sei.

Es stehe deine Hand uns bei,
Dass künftig bei des Jahres Schluss
Wir bei des Segens Überfluss
Wie itzt ein Halleluja singen.

Niech niż początek, Panie w Niebie,
Kres tego roku nie będzie lichszy.

Niech ręka Twoja towarzyszy
Nam, byśmy, gdy rok upłynie cały,
Błogosławieni, dla Twej chwały
Śpiewaniem mogli wielbić Ciebie.

Ach! deine Hand, dein Segen muss allein
Das A und O, der Anfang und das Ende sein.
Das Leben trägest du in deiner Hand,
Und unsre Tage sind bei dir geschrieben;
Dein Auge steht auf Stadt und Land;
Du zählest unser Wohl und kennest unser Leiden,
Ach! gib von beiden,
Was deine Weisheit will, worzu dich dein Erbarmen angetrieben.

Niech ręka Twoja, Panie Nieba,
Będzie jak A i O, jak Alfa i Omega.
Życie wszak nasze w Twej dłoni głęboko.
Dni nasze wszystkie w Twej księdze spisane.
Na dach i pole patrzy Twoje oko.
Mierzysz nasze szczęście i cierpienie znasz;
Ach! Z obu Panie dasz.
Ile cię mądrość Twa skłania i Twe zmiłowanie.

Woferne du den edlen Frieden
Vor unsern Leib und Stand beschieden,
So lass der Seele doch dein selig machend Wort.

Wenn uns dies Heil begegnet,
So sind wir hier gesegnet
Und Auserwählte dort!

Jeśliś pokój szlachetny dal
Dla naszych działań, naszych ciał,
To dla dusz zostaw Twe zbawienne słowo nam.

Gdy tak obdarzysz dobrem Twym,
Będziem szczęśliwi w świecie tym,
I wybranymi tam!

Doch weil der Feind bei Tag und Nacht
Zu unserm Schaden wacht
Und unsre Ruhe will verstören,
So wollest du, o Herze Gott, erhören,
Wenn wir in heiliger Gemeine beten:
Den Satan unter unsre Füße treten.
So bleiben wir zu deinem Ruhm
Dein auserwähltes Eigentum
Und können auch nach Kreuz und Leiden
Zur Herrlichkeit von hinnen scheiden.

Lecz w dzień i noc odwieczny wróg
Chce nas sprowadzić z prawych dróg
I szkodzić nam, nasz pokój niszczyć.
Przeto racz prośbę naszą ziścić,
Gdy we wspólnocie Cię błagamy:
„Szatan niech będzie podeptany!"
Wtedy na chwałę Twoją Panie
Własnością Bożą pozostaniem.
A Ty po trudach naszych daj,
Po krzyżu, znoju, widzieć raj.

Dein ist allein die Ehre,
Dein ist allein der Ruhm;
Geduld im Kreuz uns lehre,
Regier all unser Tun,
Bis wir fröhlich abscheiden
Ins ewig Himmelreich,
Zu wahrem Fried und Freude,
Den Heilgen Gottes gleich.
Indes machs mit uns allen
Nach deinem Wohlgefallen:
Solchs singet heut ohn Scherzen
Die christgläubige Schar
Und wünscht mit Mund und Herzen
Ein seligs neues Jahr.

Tobie tylko pokłony,
Tobie jednemu cześć.
Ród ludzki utrapiony
Cierpliwie krzyż ucz nieść,
Nim świat ten pożegnamy,
Wolni od trwóg i mąk
I wkroczymy w nieba bramy
Między Twych świętych krąg.
Tymczasem niech się stanie
Z nami, co Ty chcesz, Panie.
To szczere jest błaganie
Wiernej gromadki Twej;
Wysłuchaj nas, o Panie,
I dobry rok dać chciej.

Am Abend aber desselbigen Sabbats,
Da die Jünger versammlet
Und die Türen verschlossen waren
Aus Furcht für den Jüden,
Kam Jesus und trat mitten ein.

„A gdy nastał wieczór owego pierwszego dnia po sabacie i drzwi były zamknięte tam, gdzie uczniowie z bojaźni przed Żydami byli zebrani, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam!"

Wo zwei und drei versammlet sind
In Jesu teurem Namen,
Da stellt sich Jesus mitten ein
Und spricht darzu das Amen.
Denn was aus Lieb und Not geschicht,
Das bricht des Höchsten Ordnung nicht.

Gdzie dwóch lub trzech zebranych
W Jezusa drogie imię,
Tam staje on sam pośród nich
Modlitwie mówiąc: Amen.
To, co z potrzeby i z miłości,
Jest miłe Panu z Wysokości.

Verzage nicht, o Häuflein klein,
Obschon die Feinde willens sein,
Dich gänzlich zu verstören,
Und suchen deinen Untergang,
Davon dir wird recht angst und bang:
Es wird nicht lange währen.

Gromadko mała Bożych sług,
Choć się na ciebie zawziął wróg
I pragnie twej niedoli,
Choć zgnębić ciebie zamiar ma,
Nie lękaj się, Bóg pomoc da,
Na zgubę nie pozwoli.

Man kann hiervon ein schön Exempel sehen
An dem, was zu Jerusalem geschehen;
Denn da die Jünger sich versammlet hatten
Im finstern Schatten,
Aus Furcht für denen Jüden,
So trat mein Heiland mitten ein,
Zum Zeugnis, dass er seiner Kirche Schutz will sein.
Drum lasst die Feinde wüten!

Piękny tutaj przykład mamy,
O nim w Piśmie dziś czytamy:
W ciemności uczniowie się zebrali,
W lęku cali,
Co uczynią im Żydowie.
Lecz oto Jezus odwiedza dusze zatrwożone,
Świadcząc, że Kościół swój bierze w obronę.
Więc złościcie się, wrogowie!

Jesus ist ein Schild der Seinen,
Wenn sie die Verfolgung trifft.
Ihnen muss die Sonne scheinen
Mit der güldnen Überschrift:
Jesus ist ein Schild der Seinen,
Wenn sie die Verfolgung trifft.

Jezus tarczą swoich dzieci,
Gdy przyjdą prześladowań czasy.
Musi dla nich Słońce świecić,
I napis złoty wielkiej krasy:
Jezus tarczą swoich dzieci,
Gdy przyjdą prześladowań czasy

Verleih uns Frieden gnädiglich,
Herr Gott, zu unsern Zeiten;
Es ist doch ja kein andrer nicht,
Der für uns könnte streiten,
Denn du, unsr Gott, alleine.

Gib unsern Fürsten und all'r Obrigkeit
Fried und gut Regiment,
Dass wir unter ihnen
Ein geruhig und stilles Leben führen mögen
In aller Gottseligkeit und Ehrbarkeit.

Amen.

Pokoju udziel z łaski nam
Dziś w naszych czasach, Boże,
Bo walczyć za nas, za nas sam
Ty tylko, Panie, możesz.
Tylko Ty, Panie, możesz.

A władcom naszym oraz zwierzchności
Mądrość i pokój daj,
Abyśmy pod nimi
Mogli prowadzić życie ciche i spokojne
W Twym miłosierdziu oraz w pobożności.

Amen.

Gott fähret auf mit Jauchzen
und der Herr mit heller Posaunen.
Lobsinget, lobsinget Gott,
lobsinget, lobsinget unserm Könige.

„Wstępuje Bóg wśród radosnych okrzyków,
Pan przy odgłosie trąb.
Grajcie Bogu, grajcie,
Grajcie Królowi naszemu, grajcie!"

Es will der Höchste sich ein Siegsgepräng bereiten,
Da die Gefängnisse er selbst gefangen führt.
Wer jauchzt ihm zu? Wer ists, der die Posaunen rührt?
Wer gehet ihm zur Seiten?
Ist es nicht Gottes Heer,
Das seines Namens Ehr,
Heil, Preis, Reich, Kraft und Macht mit lauter Stimme singet
Und ihm nun ewiglich ein Halleluja bringet.

Pan sobie zgotował tryumfalny pochód.
Za sobą w łańcuchach wiedzie swoje wrogi.
Któż okrzyki wznosi?Kto dmie w trąby, w rogi? Kto idzie z Nim razem u Jego boku?
Czyż to nie jest wojsko Jego,
Które Imię Pana swego,
Zbawienie, Nagrodę, Królestwo, Moc i Chwalę
głosi
I wieczne Jemu Alleluja wznosi?

Ja tausend mal tausend begleiten den Wagen,
Dem König der Kön'ge lobsingend zu sagen,
Dass Erde und Himmel sich unter ihm schmiegt
Und was er bezwungen, nun gänzlich erliegt.

W tysiące liczyć trzeba jadące rydwany,
A z nich śpiewają chwalę Panu ponad Pany.
Pod Nim się Ziemia i Niebo trwożnie uginają,
Ci, których pokonał, w proch się obracają. 

Und der Herr, nachdem er mit ihnen geredet hatte,
ward er aufgehaben gen Himmel und sitzet zur rechten Hand Gottes.

„A gdy Pan Jezus to do nich powiedział, został wzięty w górę do nieba i usiadł po prawicy Boga." 

Mein Jesus hat nunmehr
Das Heilandwerk vollendet
Und nimmt die Wiederkehr
Zu dem, der ihn gesendet.
Er schließt der Erde Lauf,
Ihr Himmel, öffnet euch
Und nehmt ihn wieder auf!

A więc mój Jezus teraz
Już dzieło swe wypełnił.
Do Tego się wybiera,
Którego wolę pełnił.
Zakończył Pan na ziemi boje.
Niebiosa! Przyjmijcie Go znowu, otwórzcie podwoje!

Es kommt der Helden Held,
Des Satans Fürst und Schrecken,
Der selbst den Tod gefällt,
Getilgt der Sünden Flecken,
Zerstreut der Feinde Hauf;
Ihr Kräfte, eilt herbei
Und holt den Sieger auf.

Bohater już się zbliża,
Postrach i pan szatana,
Ofiarą Jego krzyża
Jest śmierci śmierć zadana.
Zmył nasze grzechy, wrogów starł na pył.
O Moce! Wy sprawcie, by w niebie już był! 

Er ists, der ganz allein
Die Kelter hat getreten
Voll Schmerzen, Qual und Pein,
Verlorne zu erretten
Durch einen teuren Kauf.
Ihr Thronen, mühet euch
Und setzt ihm Kränze auf!

To On był, który jeden sam
Wyciskał w kadzi bólu grona;
Niejednej duszy pokój dan,
Co była zagubiona,
Przez drogie Jego odkupienie!
O Trony! Wy się postarajcie dać Mu zwycięstwa wieniec! 

Der Vater hat ihm ja
Ein ewig Reich bestimmet:
Nun ist die Stunde nah,
Da er die Krone nimmet
Vor tausend Ungemach.
Ich stehe hier am Weg
Und schau ihm freudig nach.

Przez Ojca w Niebie jest dla Syna
Wieczne Królestwo przeznaczone.
Oto nadchodzi już godzina,
Gdy weźmie On swoją koronę
Za tysiąckrotne swe umęczenie.
Stoję tu na drodze i za Nim radosne posyłam spojrzenie.  

Ich sehe schon im Geist,
Wie er zu Gottes Rechten
Auf seine Feinde schmeißt,
Zu helfen seinen Knechten
Aus Jammer, Not und Schmach.
Ich stehe hier am Weg
Und schau ihm sehnlich nach.

Duch może Go sobie wyobrazić,
Jak po prawicy Boga siada.
Stamtąd ciosami wrogów razi.
Tak sługom swoim dopomaga
Przejść biedę i upokorzenie.
Stoję tu na drodze i za Nim tęskne posyłam spojrzenie. 

Er will mir neben sich
Die Wohnung zubereiten,
Damit ich ewiglich
Ihm stehe an der Seiten,
Befreit von Weh und Ach!
Ich stehe hier am Weg
Und ruf ihm dankbar nach.

On chce mi obok siebie
Mieszkanie przygotować.
Abym z Nim razem w Niebie
Mógł wiecznie się radować,
Od troski mając odpocznienie.
Stoję tu na drodze i za Nim wdzięczne posyłam spojrzenie. 

Du Lebensfürst, Herr Jesu Christ,
Der du bist aufgenommen
Gen Himmel, da dein Vater ist
Und die Gemein der Frommen,
Wie soll ich deinen großen Sieg,
Den du durch einen schweren Krieg
Erworben hast, recht preisen
Und dir g'nug Ehr erweisen?

Zieh uns dir nach, so laufen wir,
Gib uns des Glaubens Flügel!
Hilf, dass wir fliehen weit von hier
Auf Israelis Hügel!
Mein Gott! wenn fahr ich doch dahin,
Woselbst ich ewig fröhlich bin?
Wenn werd ich vor dir stehen,
Dein Angesicht zu sehen?

O Książę Życia, Jezu mój!
Ty, który jesteś wzięty,
Do Nieba, gdzie jest Ojciec Twój
Oraz wspólnota świętych.
Jak Twe zwycięstwo chwalić mam,
Coś przez bój krwawy zdobył sam?
Jak że ma m Cię wysławiać?
Jak chwalę Ci oddawać ?

Pociągnij nas! Polecim wszak
Na skrzydłach wiary w chmury.
Pomóż szybować niczym ptak Nad Izraela góry! Mój Boże! Kiedy dotrę tam,
Gdzie wieczne szczęście znaleźć mam ?
I kiedy to się stanie, Że Ciebie ujrzę, Panie?

Sie werden euch in den Bann tun.

„Wyłączać was będą z synagog."

Es kömmt aber die Zeit, dass, wer euch tötet,
wird meinen, er tue Gott einen Dienst daran.

„Więcej, nadchodzi godzina, gdy każdy, kto was zabije będzie mniemał, że spełnia służbę Bożą."

Christen müssen auf der Erden
Christi wahre Jünger sein.
Auf sie warten alle Stunden,
Bis sie selig überwunden,
Marter, Bann und schwere Pein.

Chrześcijanie muszą Pana
Wiernymi tu być uczniami.

Czekają ich ciężkie chwile:
Dla zbawienia muszą tyle
Walczyć z wzgardą, cierpieniami. 

Ach Gott, wie manches Herzeleid
Begegnet mir zu dieser Zeit.
Der schmale Weg ist trübsalvoll,
Den ich zum Himmel wandern soll.

Boże, jak cierpi serce me!
Ile dziś zła spotyka mnie!
Wśród żalu ścieżka wije się,
Którą do Nieba kroczyć chcę. 

Es sucht der Antichrist,
Das große Ungeheuer,
Mit Schwert und Feuer
Die Glieder Christi zu verfolgen,
Weil ihre Lehre ihm zuwider ist.
Er bildet sich dabei wohl ein,
Es müsse sein Tun Gott gefällig sein.
Allein, es gleichen Christen denen Palmenzweigen,
Die durch die Last nur desto höher steigen.

Bo jest dążeniem Antychrysta,
Który potwora jest obrazem,
By strasznym ogniem i żelazem
Członki Chrystusa prześladować,
Bo razi go nauka czysta.
Przy tym myśl taką uzurpuje,
Że wolą Boga się kieruje.
Lecz chrześcijanie palmy te przypominają,
Co wyżej rosną, gdy ciężary mają. 

Es ist und bleibt der Christen Trost,
Dass Gott vor seine Kirche wacht.
Denn wenn sich gleich die Wetter türmen,
So hat doch nach den Trübsalstürmen
Die Freudensonne bald gelacht.

Pociechą chrześcijan to zostaje:
Strzeżony Kościół jest przez Boga.

Bo kiedy nawet sztorm szaleje,
To gdy przeminie zla pogoda,
Radości słońce znów się śmieje. 

So sei nun, Seele, deine
Und traue dem alleine,
Der dich erschaffen hat.
Es gehe, wie es gehe,
Dein Vater in der Höhe,
Der weiß zu allen Sachen Rat.

Stworzycielowi swemu
Zaufaj już samemu
I w Niego mocno wierz!
Bo w szczęściu, jak i w biedzie
Doradcą Twoim będzie,
Wszak Jego się dziecięciem zwiesz! 

Es ist dir gesagt, Mensch, was gut ist und was der Herr von dir fordert, nämlich: Gottes Wort halten und Liebe üben und demütig sein vor deinem Gott.

„Oznajmiono ci, człowiecze, co jest dobre i czego Pan żąda od ciebie: tylko, abyś wypełniał prawo, okazywał miłość bratnią i w pokorze obcował ze swoim Bogiem."

Der Höchste lässt mich seinen Willen wissen
Und was ihm wohlgefällt;
Er hat sein Wort zur Richtschnur dargestellt,
Wornach mein Fuß soll sein geflissen
Allzeit einherzugehn
Mit Furcht, mit Demut und mit Liebe
Als Proben des Gehorsams, den ich übe,
Um als ein treuer Knecht dereinsten zu bestehn.

Najwyższy mi pozwolił wolę swoją znać,
Oznajmił, co Mu się podoba;
Jako drogowskaz Swe Słowo raczył dać,
Abym mógł po Jego drogach
Pewnie kroczyć dnia każdego
Z miłością, bojaźnią i uniżeniem,
Co posłuszeństwa probierczym kamieniem,
Abym się okazał wiernym sługą Jego.